Redactie Persoonlijk 19 mei 2021, 12:00

Leestijd: 3 minuten

Anoniem: ‘Ik heb al 4 jaar lang ruzie met m’n buren’

“Toen de buren een buitenkeuken wilden laten plaatsen, maakten we bezwaar bij de gemeente. Wij werden in het gelijk gesteld. Sindsdien is de verstandhouding met de buren ijzig.”

Anoniem: ‘Oorlog met de buren’

Achteraf denk ik: waar ging het eigenlijk over? De buren wilden een buitenkeuken in de tuin. Daarvoor hadden ze al een heel plan laten maken door een of andere binnenhuisarchitect. Misschien was dat ook wel mijn ergernis: ze doen altijd zo overdreven. Terwijl andere mensen gewoon een BBQ buiten zetten, moesten zij weer een compleet buitenhuis met houtkachel, zithoek en liefst ook nog een hottub. Zo groot zijn onze tuintjes niet eens.
Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriendin en ik tekenden bezwaar bij de gemeente aan dat werd toegewezen. Iets met de erfdienstbaarheden en lichtinval.
Die buitenkeuken kwam er evengoed, maar op een andere plek. De tekening moest opnieuw worden gemaakt. Dat kostte een lieve cent, zo werd me duidelijk, en bovendien moest er een oude perenboom weg.

De buren waren daar heel boos over. Ze vonden ons kinderachtig. Nu denk ik: eigenlijk was dat ook zo. Dan hadden we wat minder licht in onze keuken gehad, nou ja… Nu hebben we al vier jaar ruzie met de buren. Inmiddels denk ik dat je beter mot met een familielid kunt hebben dan met je buren.
https://www.famme.nl/anoniem-ik-las-in-het-dagboek-van-mijn-dochter-dat-ze-is-ontmaagd/
Niet dat we tegen elkaar staan te krijsen op het pad zodat we in aanmerking komen voor bemiddeling door de Rijdende Rechter. Het gaat allemaal heel netjes, maar dat is eigenlijk net zo erg.
De buren groeten ons niet meer. Wij hen natuurlijk ook niet. Als we naar buiten gaan en we zien hen in de voortuin, dan kijken we de andere kant op.
De temperatuur is ver beneden het vriespunt en het komt ook nooit meer goed, daar is het allemaal te ver voor heen. Alleen had ik vooraf niet ingeschat welke invloed dat op je heeft. En dat elke dag. Soms wachten we met vertrekken als we zien dat de buren weggaan. Als ze buitenstaan wanneer ik kom aanrijden, treuzel ik met uitstappen.

Op Oudejaarsavond staat iedereen in ons hofje elkaar te feliciteren, maar de buren negeren ons en wij hen. In dat hofje is ook een soort scheidslijn ontstaan. Een paar buren vindt dat wij gelijk hebben, dat zijn de mensen die onze buren patsers vinden.
Maar het merendeel vindt ons een stelletje azijnzeikers. Als er tijdens de buurt-BBQ flink wat drank inzit, wordt dat ook nog weleens geroepen, de reden dat we er eigenlijk liever niet meer komen.
De buren ontvangen vaak en veel vrienden. In die buitenkeuken dus. Veel lol, hard praten en drinken aan de buitenbar, want die hebben ze er inmiddels ook bijgezet.
https://www.famme.nl/anoniem-ik-ontvluchtte-mijn-rijke-minnaar/
Wij zitten dan een beetje stil in de tuin en krijgen al dat geschetter over ons heen. We hoeven het inmiddels niet meer aan te zien, want we hebben een dichte schutting geplaatst.
Zij hebben twee kinderen en wij ook. In dezelfde leeftijd en ze zitten bij elkaar op school. Gelukkig spelen ze wel met z’n allen buiten, alleen komen die van de buren nooit bij ons en onze kinderen niet bij de buren. Dat is een soort stilzwijgende afspraak.
Heel beklemmend. Hoe klein het misschien ook lijkt, je wordt er elke dag mee geconfronteerd. Dus denken we nu aan verhuizen. Heerlijk, gewoon even over de heg kletsen met de nieuwe buurman.
Van mij mogen ze dan ook een enorme buitenkeuken neerzetten. Ik zeg er nooit meer wat van.”
https://www.famme.nl/anoniem-hij-maakte-misbruik-van-mijn-onzekerheid-en-liet-me-gebroken-achter/

Ariela: ‘Soms neemt mijn temperament het over en denk ik dat zelfs de buren mij horen schreeuwen’