Valéry de Voijs Persoonlijk 24 feb 2022, 13:12

Leestijd: 4 minuten

Boswachter Ellen (38): ‘Mijn dochter weet pas sinds haar negende hoe de tv werkt’

Wekelijks nemen we een kijkje in het leven van moeders met een bijzonder beroep. Van cliniclown tot kunstenares, en van boswachter tot piloot, deze moeders combineren het ouderschap met hun bijzondere baan. We trappen af met boswachter Ellen Luijks (38).

Luijks kan haar passie voor de natuur kwijt in haar functie als boswachter bij Natuurmonumenten in één van de mooiste streken van Nederland, het Rijk van Nijmegen.

Waarom boswachter?

“Ik ben gek op de natuur, en ben het liefst zo veel mogelijk buiten. Tijdens mijn studie Communicatie & Marketing ben ik dan ook stage gaan lopen bij Staatsbosbeheer. Dat beviel goed, en ik besloot om te blijven werken in de natuur. Ik wil mensen graag vertellen hoe mooi het buiten is. Je hoeft helemaal niet ver van huis te gaan om van prachtige landschappen te genieten.”

Wat doet een boswachter precies?

“Laat ik beginnen met het grootste vooroordeel weg te nemen. Ik woon niet in een bos, en ben niet alleen maar buiten. Er bestaan namelijk verschillende soorten boswachters. Je kunt er voor kiezen om de fysieke werkzaamheden uit te voeren. Dan ben je inderdaad veel buiten, en voer je fysieke arbeid uit: je repareert hekwerken, gaat er met de traktor op uit… dat soort dingen.

Mijn werkzaamheden zijn minder fysiek van aard. Ik geef informatie en excursies, of zorg dat de wandelroutes en informatieborden op orde zijn. Ik zet me in voor het behoud van de natuur, en het beschermen van de natuurgebieden. Daarbij is Natuurmonumenten een vereniging, wat betekent dat ik me bezig houd met het werven van leden en probeer ik het publiek zo goed mogelijk te bereiken. Eigenlijk vertel ik dus heel veel mooie verhalen over de natuur.”

Is je beroep gemakkelijk te combineren met het moederschap?

“Jazeker! Ik vind balans in de drukte van thuis en de rust in de natuur. Als ik buiten ben heb ik helemaal niet het idee dat ik aan het werk ben. Daarbij kan ik mijn dag grotendeels zelf inplannen. Mijn dochter ging vroeger bijna niet naar de opvang. Mijn partner of ik waren thuis, of ze ging mee naar m’n werk. Veel afspraken kon ik namelijk wandelend uitvoeren, waardoor ik haar in de kinderwagen gemakkelijk mee kon nemen. Ook nu Agnes (11) ouder is vindt ze het leuk om mee te gaan.

Dan kan ze wel een wijsneus zijn haha. Laatst ging ze mee met een excursie en nam ze me even apart: “Mama, je bent vergeten om over die libelle te vertellen.” Tja, als er geen libelle langs vliegt kan ik er moeilijk iets over vertellen, nietwaar? Ook vind ze het leuk als ik controles moet uitvoeren en mensen moet aanspreken. Ik weet niet precies waar het vandaan komt, maar ze vindt dat geweldig om te zien.”

Heb je ooit een nare ervaring gehad wanneer je mensen moest aanspreken?

“Vrijwel nooit. Mijn mannelijke collega’s hebben er weleens last van gehad, maar het lijkt wel alsof men meer respect toont als een vrouw het zegt. Althans… het ligt er natuurlijk ook aan hoe je mensen aanspreekt. Toch ging het één keer mis. Ik sprak een oudere man aan en kreeg een agressief antwoord terug. Hij riep: “Ik weet waar je woont!” Toen voelde ik me wel bedreigd. Gelukkig was een collega in de buurt die het kon overnemen.”

Op welke manier speelt de natuur een rol in je opvoeding?

“Ik vind het belangrijk om je omgeving te koesteren. Zelf wonen we in een natuurrijke omgeving, waardoor Agnes veel buiten kan spelen. We hebben een mooie tuin en voor het huis stroomt een beek waar ze graag in speelt. Dat is toch heerlijk? Mijn dochter weet pas sinds twee jaar hoe de televisie werkt.”

Wat vind je er eigenlijk van dat de schermtijd zo hoog is bij jonge kinderen?

“Belachelijk natuurlijk. Ik vind het belangrijk dat kinderen buiten zijn. Het is toch veel gezonder voor kinderen om buiten te zijn en hun handen te gebruiken in plaats van binnen achter een computer te zitten. Ze hebben later toch nog genoeg tijd om achter dat scherm te zitten? Ik moet er wel bij zeggen dat ik begrijp dat het erg afhankelijk is van de plek waar je woont. Je laat je kinderen gemakkelijker naar buiten in een buurt waar één auto per uur langskomt, in plaats van een grote stad waar nog geen boom te vinden is.”

Dit is waarom buitenspelen zo belangrijk is voor een kind