veraguldemeester Persoonlijk 7 nov 2022, 12:24

Leestijd: 4 minuten

Bevallingsverhaal Yvet: ‘Mijn beschonken man kreeg ruzie met de gynaecoloog’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Yvet.

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Ik was 37 weken zwanger wanneer ik de eerste wee voelde. Mijn man was op dat moment op de verjaardag van zijn neef. Ik stuurde hem een berichtje dat de weeën waren begonnen. Ik vertelde hem dat ik vroeg naar bed zou gaan en hem op de hoogte zou houden. Na twee uur diep geslapen te hebben schrok ik wakker van een heftige wee. Zou het nu dan écht doorzetten?”

Het bevallingsverhaal van Yvet

“Ik probeerde mijn man te bereiken om hem te vertellen dat ik een heftige wee had gehad. Ik wilde hem vragen om naar huis te komen. Helaas nam hij zijn telefoon niet op. Na een paar familieleden gebeld te hebben nam er eindelijk een oom op. Hij vertelde mij dat hij mijn man naar huis zou brengen, want hij had ontzettend veel gedronken. Tijd om boos te worden had ik niet, want al snel kwam de ene wee na de andere. Ik belde de oom van mijn man weer om te vragen of hij mij direct naar het ziekenhuis kon brengen. Ook belde ik het ziekenhuis, om te vertellen dat ik eraan kwam.

23.45 uur

De oom van mijn man belde dat ze er waren. Ik rolde mijn vluchtkoffer naar de lift en voelde weer een wee opkomen. Op het moment dat ik de deur van de auto opendeed, kwam er direct een walm van alcohol naar buiten. Mijn man bood zijn excuses diverse keren aan, want hij had beloofd op de verjaardag niets te zullen drinken. Ik probeerde mij te focussen op de weeën en vroeg zijn oom om ons zo snel mogelijk bij het ziekenhuis af te zetten.

00.20 uur

In de verloskamer bleek dat ik al vijf centimeter ontsluiting had. Ik merkte toch wel dat ik de bevalling erg heftig vond, zeker omdat er maar korte tijd tussen de weeën zat. Toch wilde ik het nog even aankijken. Ik probeerde de alcohollucht van mijn man te negeren, deed mijn oortjes in en luisterde naar mijn favoriete muziek. Zo pufte ik de ene na de andere wee weg.

00.50 uur

Na een halfuur bleek ik nog steeds vijf centimeter ontsluiting te hebben. Ik vond dat raar, want ik had ondertussen heel wat weeën gehad. Omdat ik de weeën niet meer aan kon, vroeg ik de gynaecoloog om een ruggenprik.

01.30 uur

Bijna drie kwartier later was er nog niemand geweest om de ruggenprik te zetten. Mijn man zag hoeveel pijn ik had en besloot om naar de gynaecoloog te gaan. Zij vertelde hem dat degene die de ruggenprik moest zetten druk was met iemand anders en dat ik nog even geduld moest hebben. Dat schoot mijn beschonken man in het verkeerde keelgat en hij begon ruzie te maken met de gynaecoloog. Het was zelfs zo erg, dat hij door de beveiliging van de afdeling werd verwijderd.

01.45 uur

Na bijna een uur wachten kreeg ik eindelijk een ruggenprik. Ondanks dat ik bang was dat mijn man niet bij de geboorte kon zijn, probeerde ik alleen maar naar mijn eigen lichaam te luisteren. Ik was aan het bevallen en de baby moest er hoe dan ook uit. De ruggenprik voelde als een opluchting, ik merkte dat ik me beter kon ontspannen. Ik hoopte dat het daardoor dan ook sneller zou gaan.

3.45 uur

Twee uur na het zetten van de ruggenprik mocht ik gaan persen. De gynaecoloog vertelde mij dat mijn man er bij het laatste stukje persen bij mocht komen, maar wel zou er iemand van de beveiliging buiten de kamer blijven staan. Ik schaamde me dat hij ruzie met de gynaecoloog had gemaakt, maar toch was ik erg blij dat hij er nog bij mocht zijn.

4.20 uur

Mijn man werd gehaald en ik was bezig met het laatste stukje persen. Toen ik mijn man de kamer in zag lopen perste ik heel hard en toen werd onze zoon Amir geboren. Het moment dat hij op mijn buik werd gelegd, zal ik nooit vergeten. Alle stress was ik in één klap vergeten. Mijn man bleek bij het zien van ons kind ook opeens nuchter te zijn en schaamde zich voor het feit dat hij ruzie met de gynaecoloog had gemaakt. Hij bood de gynaecoloog direct zijn excuses aan. Vanaf dat moment kon onze echt kraamtijd beginnen.”

Als een ruggenprik anders verloopt dan je hoopt: ‘Ik voelde me zo beroerd!’