Laura Saija Zwanger 14 okt 2022, 11:26

Leestijd: 3 minuten

Bevallingsverhaal Laura: ‘Als ik nu niet mag persen dan wil ik pijnstilling!’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Laura.

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Met veertig weken en drie dagen zwangerschap had ik een afspraak bij de verloskundige. Ik ging er nietsvermoedend op de fiets heen en vertelde dat ik wat minder beweging voelde. Ze zei daarop dat ik voor de zekerheid wel even een CTG kon laten maken in het OLVG. Ik kon er meteen heen.”

Het bevallingsverhaal van Laura

“Omdat ik wist dat je wel een tijdje aan zo’n monitor kan zitten, ging ik onderweg nog even langs de Febo om een broodje kroket te eten. Toen fietste ik naar OLVG Oost. Eenmaal daar aangekomen zat ik wel twee uur aan de CTG.

14.00 uur

Op een gegeven moment kwam er een verpleegkundige binnen en die vertelde dat ze mij graag in het ziekenhuis wilden houden en de bevalling wilden inleiden met een ballonnetje. Ze hadden nu nog een gezonde moeder en een gezonde baby, maar zagen ook wat onregelmatigheden in de scan. Het gevoel van ‘minder leven’ was ook genoeg reden voor een ballonnetje.

Mijn vriend was nog op zijn werk en ik belde hem dat hij moest komen met de vluchtkoffer. Ze gingen gelijk een ballonnetje inbrengen en er kwamen lichte weeën. We sliepen die nacht in een kamer in het Anna Paviljoen, het moeder- en kindcentrum van OLVG Oost.

18.00 uur

Pas de volgende dag tegen 18.00 uur begon de actieve ontsluitingsfase en kon ik naar een echte bevalkamer. Ik was doodop, want ik had bijna niet geslapen na bijna 24 uur lichte weeën. In de bevalkamer stond ik veel onder de douche. We liepen af en toe een rondje in het ziekenhuis. Ik deed de ademhalingsoefeningen die ik bij yoga had geleerd en kon zo de weeën goed opvangen.

23.10 uur

Om 23.10 uur wilde Toby tegendruk geven op mijn bekken, dit hadden we ook geleerd bij zwangerschapsyoga. Pats, mijn vliezen braken precies op dat moment spontaan. Hij schrok zich dood en riep: ‘Ik heb je bekken gebroken!’, maar het waren dus mijn vliezen.

00.00 uur

Er bleek een beetje meconium in het vruchtwater te zitten. Tegen 00.00 uur riep ik dat ik moest persen, maar ze geloofden mij allemaal niet en de verloskundige ging nog even rustig naar de wc. Ik wist dat ik niet mocht persen als ik nog geen tien centimeter ontsluiting had en ik riep: ‘Als ik nu niet mag persen dan wil ik pijnstilling!’

00.28 uur

Om 00.10 uur ging de verloskundige kijken en ze zei dat ze goed nieuws en slecht nieuws had. Het slechte nieuws was dat het te laat was voor pijnstilling, maar het goede nieuws was dat ik mocht meepersen. Ik had volledige ontsluiting. Om 00.28 uur, na 18 minuten persen was Rosie Fay geboren. ‘Dit noemen we nou een voorspoedige bevalling!’, zeiden de verloskundige en verpleegkundige.”

Bevallingsverhaal Laura: ‘Ik heb drie minuten geperst’