Laurien Bleeker Bevallingsverhalen 8 mei 2024, 09:02

Leestijd: 2 minuten

Bevallingsverhaal Kirsten: ‘Ik kreeg een enorme lachbui tijdens mijn weeën’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Kirsten.

Bevallingsverhaal: de statistieken

Moeder: Kirsten
Start bevalling: Weeën
Duur bevalling: 2,5 uur
Plaats: Thuis
Pijnstilling: Geen
Manier van bevallen: Natuurlijk

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Toen ik zwanger was van mijn derde, hadden we veel gesprekken met de verloskundige over de plaats van bevallen. Mijn eerdere bevallingen gingen best snel en ik wist dus niet zeker of ik het ziekenhuis wel zou halen. We wonen namelijk op zo’n vijftien tot twintig minuten rijden van het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Vanwege medische redenen zou ik daar bevallen.

Het bevallingsverhaal van Kirsten

Ik was 40 weken en 5 dagen zwanger toen het al een paar dagen aan het rommelen was. Het zette alleen niet door. Tot ik op woensdag rond 08.00 uur een echt krampje voelde. Ik zei tegen mijn man dat hij de oudste twee kinderen iets eerder naar de opvang moest brengen.

8.30 uur

Mijn man was net terug van de opvang en ik had wat weeën. Ik vond het ook wel tijd worden na 40 weken en 5 dagen, dus ik had meteen zin in de komende bevalling. We belden snel de verloskundige, omdat de weeën nu toch wel snel achter elkaar kwamen. Ze zei dat ik even onder de douche kon gaan staan, om te kijken of het zou doorzetten. Nou, dat deed het en hoe! We belden haar weer om te zeggen dat het snel ging.

9.15 uur

Ze zei dat we de auto in moesten en naar het ziekenhuis moesten gaan. Ik kreeg opeens mega veel weeën en kon alleen maar lachen, want mooi niet dat ik nog in de auto ging zitten. Ook begreep ik de haast niet, zo snel kon het toch niet gaan? Ik zei nog tegen mijn man dat twee centimeter in een wee wel heel veel was. Toen de verloskundige er was, moest ik nog steeds zo hard lachen. Ze zei dat ik me echt moest concentreren, want na een check had ik al genoeg ontsluiting om te gaan persen.

Einde van het bevallingsverhaal van Kirsten: 10.27 uur

Rond kwart over tien kwam de kraamhulp gehaast binnen en om 10.27 lag onze zoon op mijn buik. Wat een cadeautje! Hij werd gewogen en dat beeld vergeet ik nooit meer. We keken vol verbazing naar de weegschaal: onze zoon woog 4535 gram.”

Bevallingsverhaal Josefien: ‘We wachtten alleen nog op dat eerste huiltje’