veraguldemeester Bevallingsverhalen 31 jul 2023, 13:04

Leestijd: 3 minuten

Bevallingsverhaal Sharon: ‘Op de stoep van het ziekenhuis hield ik het niet meer’ 

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Sharon.

Moeder: Sharon (32)
Start bevalling: natuurlijk
Zwangerschapsduur: ruim 39 weken
Duur bevalling: 3,5 uur
Plaats: ziekenhuis
Pijnstilling: geen
Manier van bevallen: natuurlijk
Bijzonderheden: snelle bevalling
Gewicht: 3520 gram
Hoeveelste kind: eerste

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Ik was ruim 39 weken zwanger toen ik me ’s avonds een beetje vreemd voelde. Zo had ik een raar gevoel in mijn rug en was erg onrustig. Ik besloot een douche te nemen. Daarna voelde ik me gelukkig een stuk beter, dus ik verwachtte dat er niks aan de hand was. Ik ging slapen met het idee dat de baby nog niet zou komen. Om 2.00 uur ’s nacht werd ik wakker van de eerste wee. Het was dus tóch begonnen.

Het bevallingsverhaal van Sharon

“Ik maakte mijn vriend wakker om te vertellen dat ik een wee had gehad. Hij was gelijk klaarwakker en wilde mij naar het ziekenhuis brengen. Ik had een medische indicatie, dus als de weeën om de paar minuten zouden komen, zou ik moeten bellen en daarheen komen. Ik moest lachen en vertelde hem dat het heus niet zo snel zou gaan en dat hij verder moest gaan slapen. Daarna probeerde ik ook weer wat te slapen.

4.00 uur

Ongeveer 2 uur later werd ik wakker van weer een wee. Deze was enorm pijnlijk. Vanaf dat moment kwamen de weeën opeens snel achterelkaar: om de vier of vijf minuten. Ik wist niet wat ik moest doen, voor mijn idee ging het veel te snel, dus ik raakte ik paniek. Mijn vriend was gelukkig een stuk rustiger. Hij besloot het ziekenhuis te bellen en zei dat we eraan kwamen.

4.30 uur

Een halfuur later zaten mijn vriend en ik in de auto naar het ziekenhuis. Het was ongeveer twintig minuten rijden en echt, dit waren de langste minuten van mijn leven. Gelukkig stonden alle stoplichten gezien het tijdstip op knipperlicht, dus we konden snel doorrijden.

4.50 uur

Twintig minuten later reden we de parkeergarage van het ziekenhuis in. Nog nooit was ik zo blij geweest om bij het ziekenhuis te zijn. Het was normaalgesproken twee minuten lopen naar de ingang maar door de weeën en het puffen deden we zeker tien minuten over.

5.00 uur

Op de stoep van het ziekenhuis hield ik het niet meer. Ik had het gevoel dat ik daar zou bevallen, want ik kreeg opeens enorme persweeën. Mijn vriend wilde snel een rolstoel gaan halen. Ik haalde de hal van het ziekenhuis nog net en daar zakte ik in elkaar. Gelukkig belden de medewerkers van de receptie direct de afdeling waar ik moest bevallen. Zij kwamen met een ziekenhuisbed naar beneden om mij te halen.

5.08 uur

Twee minuten nadat ik de verloskamer in kwam, braken mijn vliezen. Dit was voor mij het teken dat onze baby er echt aankwam. Ik had de ene pijnlijke perswee na de ander. Ik wist niet hoe ik moest zitten of liggen, alles deed pijn en was vervelend.

5.15 uur

Niet lang daarna had ik mijn laatste perswee, waarmee ons zoontje Wessel werd geboren. Hij gilde het meteen uit, voor mij een teken dat het goed ging met hem. En gelukkig was dat ook het geval. Vanaf het moment dat mijn zoontje op mijn buik werd gelegd, kon ik eindelijk even ontspannen. De bevalling ging zo snel, dat ik het echt even een plekje moest geven. Gelukkig lukte dat snel met mijn zoon in mijn armen.

Wc-papier op de bril liggen voor je gaat zitten? Nadat je dit hebt gelezen doe je het nooit meer!