Lisa van den Akker Persoonlijk 21 mrt 2023, 10:28

Leestijd: 3 minuten

Bevallingsverhaal Sanne: ‘Ik vraag of ik nog één keer mag persen’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Sanne.

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Het is zaterdagnacht als ik om 03.50 uur wakker word van een flinke kramp in m’n onderbuik. Ik verschiet ervan en vraag me af of dit iets betekent. Redelijk snel volgen de krampen elkaar om de zoveel minuten op, dit kan niet missen, mijn bevalling is begonnen!

Het bevallingsverhaal van Sanne

Als de wekker om 08.30 uur gaat komen de weeën om de 6 minuten. Peter wordt wakker en ik vertel hem dat het begonnen is. Hij wordt meteen enthousiast en springt uit bed. Om 09.00 uur sta ik onder de douche en hoor ik Peter beneden stofzuigen.

09.45 uur

Als ik rond 09.45 uur ook beneden ben, ruim ik wat op en wil ik gaan strijken ter afleiding. Peter gaat boodschappen doen, maar na drie kledingstukken gestreken te hebben lukt het niet meer en trek ik de stekker uit de strijkbout. Ik moet me kunnen concentreren, want de weeën zijn erg heftig en komen wisselend om de 5, 4 en 3 minuten.

Ik vang de weeën staand in de woonkamer op. Het lukt me goed me te focussen op mijn lichaam en mijn ademhaling. Ik ben volledig in mezelf gekeerd en van mijn omgeving krijg ik weinig mee.

12.15 uur

Als Peter thuiskomt, zit ik op mijn knieën. Ik heb net overgegeven en de weeën komen al een tijd om de 2 minuten. Peter belt daarom mijn vaste verloskundige Fleur. Ze komt meteen en voelt mijn ontsluiting. In mijn bevalplan heb ik opgenomen dat ze dit niet aan mij hoeft te vertellen, omdat ik bang ben teleurgesteld te worden over het antwoord. Fleur geeft aan over twee uur terug te komen en daaruit concludeer ik dat ik al aardig op weg ben.

13.52 uur

Omdat ik weer moet overgeven door de hevigheid van de weeën, belt Peter opnieuw naar Fleur. Ze komt direct en wil naar de slaapkamer, waar ze m’n ontsluiting weer voelt. Ze stelt voor mijn vliezen te breken omdat ze denkt dat dit het laatste stukje ontsluiting zal bevorderen.

14.20

Fleur breekt mijn vliezen en 50 minuten later beginnen mijn persweeën. Ik moet even wennen aan de omschakeling van wegpuffen naar lucht inhouden en drukken. Deze scherpe pijn van de persweeën is nog wat erger dan de ontsluitingsweeën.

De eerste paar persweeën breng ik voorover geleund op de bedrand door. Omdat ik denk dat ik moet poepen, wil ik naar de wc. Fleur lacht en antwoord: ‘Nee Sanne, je moet niet naar het wc je kindje komt eraan!’

15.30 uur

Fleur maakt de kruiken klaar en belt de kraamhulp. Na enkele persweeën op het wc opgevangen te hebben gaan we naar de baarkruk want dat wil ik graag. Na een aantal persweeën zegt Fleur dat ze zijn haartjes ziet, kort daarna staat zijn hoofdje, maar geeft ze aan dat zijn hartslag wat laag is en ze wil dat ik op m’n zij op bed kom liggen. Dit vind ik niks en vraag of ik nog één keer mag persen, dit mag en bij deze perswee wordt Silven om 15.50 uur geboren.

Silven word voor me gehouden, maar doordat ik nog volledig in trance ben, doe ik niks en kijk ik hem alleen maar aan. Hij is perfect en ik ben op slag verliefd. Dan pak ik hem aan. Welkom lieve zoon,  ik hou nu al van je en zal dat altijd blijven doen! Dan krijgt Peter hem in zijn handen en ik ga op bed liggen. Fleur zet een spuit in m’n bovenbeen en de placenta komt er direct uit, daarna zet ze twee hechtingen.

Peter komt bij mij op bed liggen en legt Silven op mijn borst. Het harde werken zit erop en het genieten kan beginnen!”