Lise Steegmans Persoonlijk 5 mrt 2022, 09:16

Leestijd: 6 minuten

Bevallingsverhaal Marloes: ‘Het is precíes niet gegaan zoals ik wilde’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Marloes.

De statistieken

Moeder: Marloes
Start bevalling: Gebroken vliezen, net als in de film
Zwangerschapsduur: 40 weken
Duur bevalling: 29 uur
Plaats: Ziekenhuis
Pijnstilling: Ruggenprik
Manier van bevallen: Keizersnede
Bijzonderheden: In vruchtwater gepoept
Gewicht kindje: 3735 gram
Hoeveelste kind: Eerste

Hoe het begon

“Een natuurlijke bevalling zonder poespas met zo min mogelijk mensen erbij, dat was het beeld dat mijn vriend ik van de bevalling hadden. Met de verloskundige hadden we besproken dat ik het liefst staand zou bevallen. Ik zou mijn baby zelf aanpakken, onze wens was een hands-off bevalling waarbij zij de baby niet eens zou hoeven aanraken, zolang er geen aanleiding voor zou zijn. Een keizersnede stond helemaal onderaan het lijstje, maar dat liep helemaal anders…

Op 27 november was ik uitgerekend en op 28 november braken mijn vliezen. Het ging precies zoals je in films ziet, met een flinke plas water. Ik dacht altijd dat dat een fabeltje was, maar het kan dus wel. En ik moest keihard lachen. ‘Pak handdoeken, pak handdoeken!’ riep ik lachend naar mijn vriend. Die dacht dat ik een grap maakte. Snel liep ik naar de wc en daar zag ik dat het water troebel was. De verloskundige had me van tevoren al uitgelegd wat dat betekende: bij helder water moet je wachten met bellen totdat de weeën beginnen, bij troebel water moet je meteen bellen.

Mijn vriend belde en binnen een half uur stapte de verloskundige de woonkamer binnen. Ze ging direct naar de baby luisteren. Nadat ze een aantal dingen gecontroleerd had, zei ze: ‘Je hebt een baby in nood, je moet binnen 24 uur bevallen.’ Dat kwam dus omdat de baby in het vruchtwater had gepoept. Haar opmerking vond ik vreemd, want ik dacht: mijn vliezen zijn gebroken, ik zal zo wel weeën krijgen. Maar de verloskundige had opeens haast. ‘Ik ga nu het ziekenhuis bellen om te zeggen dat jullie eraan komen.’ Ik dacht: is dat nou nodig? Maar ja, wat wist ik nou. Op dat moment had ik helemaal geen pijn of weeën.

20.13 uur

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werd er vrijwel meteen een infuus aangelegd. Weer die haast, en opnieuw was ik verbaasd. Op mijn verzoek spraken we met een arts en die zei: ‘We moeten de bevalling gaan inleiden, want je hebt geen weeën en de baby moet binnen 24 uur geboren worden.’ Daarop antwoordde ik dat ik mijn lichaam wel de kans wilde geven om zelf aan de bevalling te beginnen. Mijn vliezen waren immers gebroken, wie weet zouden de weeën snel volgen.

Die kans kreeg ik. Maar liefst een half uur! Alleen je knippert met je ogen en een half uur is voorbij. Er was niets veranderd en dus moest ik aan de wee-opwekkers. Vrij snel daarna begon de ellende. Ik voelde me hondsberoerd en de weeën kwamen heel snel. 3, 2, 1 en je krijgt weeën. Een zware, intense weeënstorm stortte over me heen. En ze bleven maar mijn ontsluiting meten – die ik niet had. Ik had dus wel weeën, maar verder gebeurde er niets. Het duurde en het duurde maar… De artsen vertelden dat ze de wee-opwekkers tot getal 12 konden opvoeren, uiteindelijk hebben ze die, als uiterste redmiddel, tot 20 opgevoerd. De baby moest en zou geboren worden.

21.00 uur (de volgende dag)

Op een gegeven moment was ik zó ziek. Ik had veertig graden koorts en ik heb ontelbare keren moeten overgeven. Eigenlijk was ik compleet van de wereld en voor mijn gevoel zweefde ik door de kamer. Ik was zo ver heen dat ik ook instemde met een ruggenprik, die ik op voorhand eigenlijk ook niet wilde. De reden dat je binnen 24 uur moet bevallen is omdat je een bepaalde bacterie kunt oplopen. Die bacterie had ik en daarom was ik zo ziek.

Uiteindelijk had ik wel wat ontsluiting en toen kwam de echte hel. ‘Je moet gaan persen’, zei de verloskundige. ‘Hoe dan?!’ vroeg ik, ‘daar heb ik toch volledige ontsluiting en persweeën voor nodig?’ Inmiddels was het 24 uur nadat mijn vliezen braken, dus het moest nú gebeuren. Ik heb een uur lang geperst en toen gebeurde de echte hel: een arts ging met zijn hand bij mij naar binnen om me te helpen. Omdat je moet gaan persen, in mijn geval met persweeën die ik niet had, zetten ze de ruggenprik uit. Ik voelde dus precies wat er gebeurde en die helse, intense pijn wens ik niemand toe, echt niemand.

23:02 uur

Inmiddels was het 23.00 uur ‘s avonds, drie uur later dan de deadline die ze me hadden gegeven. De avond daarvoor waren mijn vliezen om kwart over zeven gebroken. Omdat mijn bevalling zo lang duurde, had ik ook steeds te maken met nieuwe artsen die net aan hun dienst begonnen. Overduidelijk begon er een arts om 23.00 uur aan zijn dienst, want die kwam binnen en zei om 23:02: ‘We gaan nu meteen naar de O.K..’ Het infuus ging eraf, de ruggenprik ging uit. En het gekke was: ze zetten alles uit en binnen vijf minuten was ik er weer bij met mijn hoofd. Ook de weeën stopten, want ik had alleen maar kunstmatige weeën gehad.

Uiteindelijk heb ik nog een tweede ruggenprik gehad, want dat zou beter zijn voor de keizersnede. Op een drafje zijn we naar de O.K gereden en toen ging het snel: onze prachtige dochter is om 23:36 uur geboren. Omdat de bevalling was ingeleid en ze in het vruchtwater had gepoept, moesten de artsen haar eerst controleren. Alles bleek in orde, al haar waardes waren goed. Daar is mijn vriend steeds bijgeweest, terwijl ik lag bij te komen. Uiteindelijk duurde het enkele minuten voordat ik haar op mijn borst kreeg gelegd.

Hoe is het bevallen?

In het begin had ik het nog erg zwaar met mijn bevalling, omdat het precíes niet ging zoals ik wilde. Bij de evaluatie zei de arts: ‘Als baby’s in het vruchtwater poepen, dan kan het zijn dat ze in nood zijn. In sommige gevallen is dat niet het geval en poepen ze gewoon.’ In mijn geval had ze gewoon gepoept. Punt. Dat is iets dat ik bij nader inzien liever niet had geweten, dat alles voor niets is geweest. Ik snap ook wel dat je geen risico’s wilt lopen, maar het voelde nu alsof ze mijn lichaam aan het forceren waren om te bevallen terwijl ik niet aan het bevallen was. Gelukkig is ze een gezond en vrolijk meisje en is de traumatische bevalling inmiddels naar de achtergrond getreden.”

Bevallingsverhaal Romy: ‘Het bad is precies op tijd klaar, want ik kan de weeën niet meer verdragen’