Wilma Groothuis Bevallingsverhalen 7 dec 2023, 15:04

Leestijd: 4 minuten

Bevallingsverhaal Linda: ‘Ze vermoeden dat de baby in nood is’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Linda.

Bevallingsverhaal: de statistieken

Moeder: Linda
Start bevalling: Strippen
Zwangerschapsduur: 41 weken en 5 dagen
Duur bevalling: 14 uur
Plaats: Thuis en ziekenhuis
Pijnstilling: Geen
Manier van bevallen: Kunstverlossing met vacuüm
Bijzonderheden: Baby in vruchtwater gepoept
Gewicht kindje: 3470 gram
Hoeveelste kind: eerste kindje

Hoe het begon

“Als ik 41 weken zwanger ben, heb ik een afspraak in het ziekenhuis om te kijken of ze mij kunnen strippen, maar helaas kan dat nog niet. Ik heb nog geen millimeter ontsluiting, waarop ik huilend weer naar huis ga. Ik wil ons kindje zo graag ontmoeten en ik ben klaar met het zwanger zijn.

Drie dagen later staat de verloskundige op de stoep om opnieuw te kijken of ik gestript kan worden. Het is kantje boord, maar ze weet het een en ander te forceren, waardoor het toch lukt. Ik ben blij!”

Bevallingsverhaal Linda

09.10 uur

“Het is bijna 24 uur na de strippoging en ik heb de hoop al opgegeven, als toch mijn vliezen opeens breken. Jeetje, wat geeft dat een troep en gedoe, de hele dag door voel ik het vruchtwater uit me gutsen. De verloskundige is inmiddels geweest en nu is het wachten tot de weeën starten en vooral hopen dat dit binnen 24 uur gebeurt.

19.45 uur

We besluiten een film te kijken en tijdens de film begint het te rommelen in mijn buik. Ik time de weeën via de app, maar ze zijn nog heel onregelmatig. Ik besluit naar bed te gaan en mijn rust te pakken.

00.30 uur

Inmiddels zijn de weeën constant en regelmatig, dus bel ik de verloskundige. Die komt net uit een bevalling en wil eigenlijk nog even slapen. Prima, ik mag bellen wanneer ik wil dat ze komt. Mijn vriend zet ondertussen het bevalbad op en ik ga nog even slapen en stap daarna onder de douche.

03.30 uur

Ik wil nu toch wel eens weten hoe het er voor staat en of ik het bad in mag, dus komt de verloskundige langs en meet 2 centimeter ontsluiting. Dat valt tegen! Ze vertrekt weer en ik ga in bad.

06.00 uur

De weeën worden in rap tempo heviger en pijnlijker. Omdat ik wegtrekkers krijg, lijkt het me verstandig om toch richting het ziekenhuis te gaan. Ik baal, maar het is niet anders. Ik bel de verloskundige die er om 06.30 uur is. Ze meet 7 centimeter ontsluiting en geeft aan dat het weinig nut heeft om naar het ziekenhuis te gaan voor pijnstilling. Ergens eigenlijk ook wel fijn, ik wilde zo graag thuis bevallen.

Oké, schouders eronder, we gaan door. Ik krijg intussen het gevoel dat ik moet poepen en ga naar de wc. Hier zit ik als een soort koningin de rest van de weeën op te vangen, met m’n handen zet ik me af tegen de muren. Yes, wat voel ik me sterk!

09.34 uur

Ik pers al eventjes een heel klein beetje mee. De verloskundige meet nu en ik blijk volledige ontsluiting te hebben, ik mag gaan persen. Ik besluit dit in bad te doen in verband met mijn gewenste badbevalling. Na een paar keer gewisseld te hebben van houding, stagneert de boel en ik besluit de baarkruk een kans te geven.

Bij de eerste keer persen komt er een sloot vruchtwater mee en direct zegt de verloskundige dat ze denkt dat de baby in het vruchtwater heeft gepoept. Het is een vers plakkaat meconium en daardoor vermoeden ze dat de baby wellicht in nood is.

11.00 uur

De verloskundige geeft aan dat we richting het ziekenhuis moeten, ze wil geen risico nemen en dus wordt er een ambulance opgetrommeld. Ik vind de ambulance wat overdreven, maar achteraf snap ik het goed. In de ambulance zucht ik m’n weeën, in opdracht van de ambulancebroeders, weg.

Dit is bijna onmogelijk en dus vraag ik bij aankomst in de verloskamer of ik nou eindelijk weer mag persen. ‘Nee, eigenlijk willen we dat je even tot rust komt’, zegt de verloskundige. Hierop antwoord ik dat ik hoe dan ook ga persen, want van het wegzuchten word ik namelijk niet echt rustiger.

Ondertussen worden er onderzoeken verricht en blijkt de baby inderdaad op zijn laatste reserves te teren. Hij moet er zo snel mogelijk uit. De gynaecoloog komt erbij en concludeert dat een verlossing met knip en vacuüm de snelste mogelijkheid is, of anders een keizersnede. Ik ben m’n hele bevalling nog super helder en aanspreekbaar, maar de keuze maken lukt me niet. M’n vriend doet dit voor me.

12.14 uur

Door middel van een knip, een vacuüm en twee keer persen wordt onze zoon geboren. Eindelijk krijg ik ons kleine mannetje op m’n borst. Echter wordt hij na een halve minuut weggepakt, want hij krijgt z’n longetjes niet vol met lucht en dus moeten ze ingrijpen. Daar lig je dan met je benen wijd, een kamer vol artsen en je baby veel te ver van je af. Ze vertrekken al gauw naar de neonatologie en ik blijf in dezelfde houding achter, wachtend op m’n hechtingen. Pas veel later kom ik terug en mag ik eindelijk mijn zoontje vasthouden. Gelukkig blijkt alles in orde en mogen we de volgende dag alweer naar huis.”

Bevallingsverhaal Sjors: ‘We hebben niet genoeg zuurstof, de ambulance is onderweg’