Laurien Bleeker Persoonlijk 7 mei 2022, 16:39

Leestijd: 6 minuten

Bevallingsverhaal Annamieke: ‘Ondanks de inleiding heb ik een droombevalling gehad’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Annamieke.

Moeder: Annamieke (31)
Start bevalling: inleiding
Zwangerschapsduur: 37+4 weken
Duur bevalling: 4,5 uur
Plaats: ziekenhuis
Pijnstilling: geen
Manier van bevallen: in het bevalbad
Bijzonderheden: ingeleid
Gewicht kindje: 2860 gram
Hoeveelste kind: tweede

Hoe het begon

Vanwege irregulaire antistoffen werd ik met 37+4 ingeleid. Iets wat ik eigenlijk absoluut niet wilde, want ik vind dat je inleidingen niet moet onderschatten. Daarnaast hoorde ik over heuse horrorverhalen, van weeënstormen tot keizersneden. Des te belangrijker om me hier goed op voor te bereiden. Dat heb ik gedaan met de geweldige cursus bij Dubbel Zen en de informatie van Vroedvrouw Margot. 
Na een nachtje met een ballonkatheter was het ‘s ochtends tijd om de vliezen te breken. Nadat mijn man was gearriveerd was het zover. In mijn bevalplan had ik duidelijk staan: twee uur wachten en dan pas wee-opwekkers. Ik wilde mijn lichaam de kans geven zelf de bevalling te starten. Dus het wachten begon… Maar helaas, na 2,5 uur moest het infuus toch aan en voelde ik me wel teleurgesteld. Toch hield ik de moed erin, want ik had vast maar een klein zetje nodig. We deden een spelletje, ik scrollde Instagram af en keek naar mijn favoriete serie. Inmiddels was het lunchtijd en was het infuus al zo’n vijf keer opgehoogd en er gebeurde nog weinig. Ergens voelde ik de frustratie in mij, want elk halfuur ging het infuus wel omhoog… Ik dacht, gaat mijn lichaam mij nu in de steek laten? 
Toen adviseerde de verloskundige om even te gaan douchen in de hoop dat een beetje ontspanning iets zou doen. Ik had bewust gekozen voor een draadloze CTG in plaats van een schedelelektrode. Mijn kindje ging nog vaak geprikt worden op bilirubine en alles wat ik haar kon besparen, deed ik. 

De bevalling

Onder de douche haperde de registratie steeds. Elke keer werd ik onderbroken om de banden weer goed te doen. Vanwege de medische indicatie was registratie wel van belang. Dus toen ben ik toch overstag gegaan en heb ik gekozen voor een schedelelektrode. Ook al stond ik achter deze keuze, het viel me zwaar. Mijn lichaam startte niet vanzelf, het infuus deed nog niks, mijn kindje kreeg een draadje in haar hoofd… Ik weet nog dat ik tegen mijn ongeboren baby zei: ‘Sorry meisje…’ De tranen van teleurstelling vloeiden rijkelijk onder de douche.  
Ik vroeg me af of ik nog wel regie had over mijn eigen bevalling, zoals ik dat had geleerd in de cursus. Ergens wist ik dat ik dat niet meer had, maar ik had wel regie over mijn eigen mindset en gedachtengang. Ik heb de situatie geaccepteerd en tegen mezelf gezegd dat ik dit kan, ik ben hiervoor gemaakt. Binnenkort ga ik ons tweede kindje ontmoeten. Ik herhaalde regelmatig deze affirmaties van de kaarten die ik had gekregen tijdens de cursus. 

13:00 uur

Ineens rond 13:00 uur was daar de eerste echte wee! Yes, actie! Kom maar door met die weeën en de pijn, dacht ik. De verloskundige zag de euforie in mijn ogen, zei ze. Ik beeldde me in dat ik in de zee stond. De wee was een golf die mij dichterbij het strand en ons meisje bracht. Ondertussen werd het bad opgezet door mijn fantastische echtgenoot. Ik ging even op bed liggen en keek toe. Ik heb hem zelfs nog uitgelegd hoe je een koppelstukje op een tuinslang zet. Daarna kon ik in bad. Dat was zo fijn! Dat heb ik echt gemist tijdens mijn eerste bevalling.

15:00 uur

De wisseling tussen de verloskundigen vond plaats en de verloskundige wilde graag toucheren voor de overdracht, zelf was ik ook wel benieuwd. Ik zat op vijf centimeter, precies zoals ik zelf al had voorspeld. Dit doe ik toch weer goed, dacht ik.
Ik kreeg daarna de tofste verloskundige die mij zoveel vertrouwen gaf. Ik had vanaf nu een volledige hands-off bevalling. Ik werd gecoacht en gesteund, maar had ook zoveel vertrouwen in mezelf. De weeën werden heftiger en pijnlijker. Tijdens elke wee zat ik op mijn knieën en hing ik op de rand van het zwembad, want ik wilde ruimte creëeren in mijn bekken.
Tussen de weeën door was ik zo high van de oxytocine dat het leek alsof ik dutjes deed languit in dat bad… Het werd heviger en ik zei ik: ‘ik kan niet meer.’ Toen wist ik, ik ben er bijna. Bij iedere wee maakte ik steeds meer geluiden. Want ik had geleerd dat lage tonen helpen. Ik hoorde de verloskundige nog zeggen tegen de verpleegkundige: ‘Echte oergeluiden, ze is er bijna.’ Toen ging het snel. De verloskundige vroeg of ik nog getoucheerd wilde worden of het zo wilde laten.
Ik liet het zo, ik vertrouwde mezelf en mijn lijf. Al snel zei ze dat ik wel mocht proberen zachtjes meer te drukken om te zien wat het zou doen. Ik was er bijna, ik wist het. Ik zei: ‘Kom maar… Kom maar… Kom maar…’ tussen de weeën door. Om in een positieve mindset te blijven. 

17:28 uur

Daar was een mini-perswee. Wow. Het gaat gebeuren! Vervolgens was daar ineens een echte perswee en ik liet het gaan. Ineens voelde ik het hoofdje volledig zakken, maar het was er nog nét niet. Ik raakte een beetje van slag, maar mijn verloskundige coachte mij en zei dat de volgende wee me ging helpen.
En ja, eindelijk, daar was ze! Ik pakte haar op uit het water. Ze is er! Ik was zo blij, gelukkig, trots, alles. Wauw, wat een bevalling. Helemaal zelf gedaan! Ons meisje was direct sterk en aanwezig. De verloskundige stelde even later voor om uit bad te gaan en dat wilde ik graag, want het zat niet meer lekker. Op bed heb ik mijn dochter snel aangelegd en ze dronk krachtig aan de borst. Ik was zó opgelucht. Door de medische indicatie waren er van te voren wel wat zorgen over de start, maar ze maakte een heuse droomstart. Even later kwam de placenta, zonder oxytocine-injectie, precies zoals ik had gewenst. 

Hoe is het bevallen?

Ondanks dat dit mijn tweede bevalling was, heb ik veel gehad aan de cursus. Door de cursus heb ik vooral mijn mindset getraind en een bad gehuurd. Dat heeft mij geholpen. Zeker bij een ingeleide bevalling waar de kans op complicaties, weeënstormen en interventies groter is. Ik had mezelf daarom ook op verschillende scenario’s voorbereid. En vooral mezelf voorbereid. Deze nuchtere Fries had zelfs een zoutlamp aangeschaft!
Ondanks dat ik niet de inleiding heb gehad zoals ik wilde, heb ik wel een echte droombevalling gehad. Mijn medische, ingeleide bevalling was nóg mooier dan mijn eerste prachtige bevalling die volledig natuurlijk was.”

Bevallingsverhaal Lea: ‘Wat er gebeurde toen de placenta kwam, zullen we niet snel vergeten’