Laurien Bleeker Bevallingsverhalen 6 aug 2023, 08:21

Leestijd: 3 minuten

Bevallingsverhaal Ingeborg: ‘De gynaecoloog voelde een handje om haar vinger bij het checken van de ontsluiting’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Ingeborg.

Bevallingsverhaal: de statistieken

Moeder: Ingeborg (22)
Start bevalling: Weeën
Zwangerschapsduur: 36 weken en 5 dagen
Plaats: Ziekenhuis
Pijnstilling: Ruggenprik
Manier van bevallen: Keizersnede
Bijzonderheden: Armpje eerst
Gewicht: 2860 gram
Hoeveelste kind: Eerste

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Mijn eerste zwangerschap was niet heel makkelijk. Al vanaf 32 weken moest ik regelmatig naar het ziekenhuis, vanwege harde buiken, voorweeën en zelfs al ontsluiting. Ik moest vooral bedrust houden, maar dat vind ik best lastig. We zouden net gaan starten met weeënremmers, maar dat was te laat.

Het bevallingsverhaal van Ingeborg

Toen ik 36 weken en 5 dagen zwanger was, kreeg ik ‘s nachts weer weeën. Ik heb mijn man wakker gemaakt en we zijn weer naar het ziekenhuis gegaan. Omdat ik al weken voorweeën had, bleek ik al op 6 centimeter ontsluiting te zitten. In het ziekenhuis kwamen de weeën, maar ze stopten er ook steeds weer even mee. Er werd een echo gemaakt en daarna besloten we om mijn vliezen te laten breken, om te kijken of dat een en ander zou versnellen. Daarna besloten we, met dezelfde gynaecoloog die mij al kende van de vele bezoekjes aan het ziekenhuis, toch te starten met weeënopwekkers.

Tijdens het meten van de ontsluiting voelde de gynaecoloog opeens een handje om haar vinger. Op dat moment bleek dat mijn dochter haar arm naar boven gestrekt had, boven haar hoofdje. Dat was ook de reden dat de schedelelektrode op haar hoofdje er steeds uit ging: ze trok die er de hele tijd (onbewust) af. Tijdens de eerdere echo was niet te zien dat ze met haar arm omhoog lag, ik denk zelf dat het is gebeurd na het breken van mijn vliezen. De gynaecoloog vond dit zo bijzonder, dat er vervolgens een stuk of zeven assistentes in mijn kamer stonden om het aan te laten zien. Helaas was het voor ons minder fijn dat haar armpje omhoog stak, want er was een grote kans dat haar arm zou breken. We hebben dan ook uiteindelijk gekozen voor een keizersnede.

15.37 uur

Ik kreeg een ruggenprik en werd naar de operatiekamer gereden. Omdat mijn dochter al in het geboortekanaal zat, hebben ze haar terug moeten trekken. Dat voelt heel naar, ze gaan dan ook haast bovenop je zitten. Nadat dit was gelukt, was haar armpje helemaal blauw. Ook werd ik niet lekker van alle medicatie en ben ik naar een kamer gereden om bij te komen. Ondertussen was mijn man bij ons dochtertje voor extra controles. Dit was natuurlijk niet hoe ik het me allemaal had voorgesteld. Ik heb haar de eerste anderhalf uur helemaal niet gezien.

We hebben vier dagen in het ziekenhuis gelegen voordat we naar huis mochten. Alleen werd ik na twee dagen ziek, dus moesten we weer naar het ziekenhuis. Daar bleek ik een baarmoederslijmvliesontsteking te hebben. Gelukkig mocht Joëlle wel bij me blijven. Het hele herstel heb ik als heel heftig en pijnlijk ervaren, ik heb het echt wel onderschat van tevoren. Joëlle haar arm bleef de eerste periode blauw met beurse plekken, maar daarna heeft ze er helemaal niets aan overgehouden.”

Bevallingsverhaal Stacey (37): ‘Ik heb de placenta mee naar huis genomen’