veraguldemeester Persoonlijk 24 okt 2023, 09:53

Leestijd: 5 minuten

Bevallingsverhaal Eva: ‘In de lift naar beneden voelde ik het hoofdje al’

Elke zwangerschap en bevalling is weer anders, zo ook die van Eva. Zij was precies veertig weken zwanger van haar derde kind toen de eerste weeën zich aankondigden. Ze maakte zich geen zorgen, want haar twee eerdere bevallingen duurden bijna achttien uur. “Dat het zo snel zou gaan, had ik nooit verwacht. Ik had niet eens meer de tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Ik voelde het hoofdje al toen ik in de lift stond”, vertelt ze aan Famme.

“Nadat ik het hoofdje voelde ging het allemaal zo snel. Ik ging in de hal van onze portiekflat liggen en voor ik het wist was ze geboren.”

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Na twee jaar proberen was ik eindelijk voor de derde keer zwanger. Met twee jongens van acht en vijf leek het ons geweldig om dit keer een meisje te krijgen. Toen we na de geslachtsbepaling door de verloskundige een envelop meekregen met daarin het geslacht van ons kind, waren we erg zenuwachtig. We konden haast niet wachten tot de gender reveal. Toen we tijdens deze feestelijke middag een taart aansneden en een roze binnenkant zagen, moesten we huilen van blijdschap.

Naast wat misselijkheid en ophopend vocht voelde ik me goed. De laatste weken van de zwangerschap sliep ik minder goed en kreeg ik last van maagzuur, maar dat had ik aan het eind van de andere zwangerschappen ook. Ik verbleef op een roze wolk en keek erg naar de ontmoeting met onze dochter uit. Ook mijn vriend en zoons konden niet wachten om haar eindelijk te zien.

Het bevallingsverhaal van Eva

Toen ik precies veertig weken zwanger was ging ik nog wat boodschappen bij de supermarkt om de hoek doen. De koelkast kon bijna niet voller, maar ik wilde de komende tijd niet te weinig eten in huis hebben. Toen ik op de terugweg met de lift naar boven ging, kreeg ik een harde buik. Niet lang daarna kreeg ik de eerste weeën. Ik voelde me rustig. Mijn twee eerdere bevallingen duurden bijna achttien uur en ik ging ervan uit dat het deze keer ook nog wel even zou duren. Ik kookte voor de kinderen en ging daarna op bed liggen om wat te rusten.

19.30 uur

Na een uur op bed gelegen te hebben met wat lichte weeën, voelde ik dat mijn vliezen braken. Toen ik mijn onderbroek uitdeed zag ik direct dat het geen helder vruchtwater was, het was namelijk donkergroen. Ik belde mijn verloskundige en die zei dat de baby in het vruchtwater had gepoept. We moesten ons klaarmaken om naar het ziekenhuis te gaan. Ik raakte in paniek, want ik had gerekend op een thuisbevalling. Omdat mijn zwangerschap rustig verliep, ging ik er niet vanuit dat ik in het ziekenhuis moest bevallen. Ik had daarom nauwelijks aandacht besteed aan de vluchtkoffer.

20.00 uur

Mijn vriend ging de jongens snel naar mijn schoonmoeder brengen, die gelukkig maar vijftien minuten verderop woont. Ik zou ondertussen snel alles inpakken. Nadat ik de koffer uit de kast had gepakt merkte ik dat de weeën opeens heel snel achter elkaar kwamen. Ik kon niet anders dan ze weg puffen. In de tussentijd belde ik de verloskundige nog een keer en vertelde ik dat het opeens heel snel leek te gaan en dat ik dit niet herkende van mijn eerdere bevallingen. Ze zei dat ik direct naar het ziekenhuis moest komen.

20.20 uur

Ik belde mijn vriend en vroeg waar hij bleef, want ik kreeg het steeds moeilijker. De weeën kwamen sneller en sneller. Hij vertelde mij dat hij er over tien minuten zou zijn, het verkeer stond namelijk vast. Die tien minuten werden twintig minuten en de twintig minuten werden dertig minuten. Ik was inmiddels gaan liggen op de bank en pufte de ene na de andere wee weg. Ik wist niet wat ik meemaakte, mijn andere twee bevallingen gingen ontzettend langzaam.

21.00 uur

Toen mijn vriend na veertig minuten belde dat hij beneden stond zei ik dat ik zelf naar beneden kwam. Heel eigenwijs, maar dat zou toch weer vijf minuten schelen. We woonden namelijk op de achtste verdieping. Toen ik van de bank opstond en naar de deur liep kreeg ik een gevoel alsof ik moest poepen. Ik vroeg me nog af of ik wel echt moest poepen. Toen ik op de lift naar beneden stond te wachten merkte ik dat het gevoel weer opkwam. Opeens herkende ik dit gevoel: het waren persweeën.

21.05

Lichtelijk in paniek stapte ik de lift in. Ik wilde zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Toen ik in de lift stond kreeg ik weer een heftige perswee. Ik kreeg het gevoel alsof de baby er bijna uitkwam. Automatisch deed ik mijn hand onder mijn nachtjapon richting mijn vagina. Toen ik het hoofdje al voelde raakte ik echt in paniek. Ik strompelde de lift uit, zag mijn vriend in het portiek staan en ik ging direct op zijn jas op de grond liggen. Hij belde direct de ambulance en de verloskundige. We hadden namelijk geen tijd meer om naar het ziekenhuis te rijden.

21.10

Binnen vijf minuten was de ambulance gearriveerd. Zij zagen direct dat de baby haast maakte. Ik hoefde maar twee keer te persen en onze dochter werd geboren. Een minuut later kwam de verloskundige bezweet naar binnen gerend. Zij wist niet wat ze zag. We werden voor controle naar het ziekenhuis gebracht en daar bleek gelukkig dat alles goed was. De ochtend daarna mochten we naar huis. Het was een bizarre maar mooie ervaring.”

Sta je op het punt te bevallen? Alles over het timen van je weeën