Wilma Groothuis Bevallingsverhalen 17 aug 2023, 15:36

Leestijd: 6 minuten

Bevallingsverhaal Deborah: ‘Ik zag de paniek in haar ogen’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Deborah.

Bevallingsverhaal: de statistieken

Moeder: Deborah (28)
Start bevalling: Weeën
Zwangerschapsduur: 37 weken en 6 dagen
Duur bevalling: 5 uur
Plaats: Ziekenhuis
Pijnstilling: Ruggenprik
Manier van bevallen: Keizersnede
Bijzonderheden: Geplande keizersnede, maar begon toch spontaan
Hoeveelste kind: Tweede

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Ik was 37 weken zwanger toen we in het ziekenhuis met de gynaecoloog bespraken dat we voor een keizersnede kozen in verband met een stuitligging. De datum voor de geplande keizersnede zou zo snel mogelijk doorgegeven worden. Deze datum hebben we nooit te horen gekregen, want ons meisje besloot zich al eerder te melden.

Op dinsdag 23 mei, ik was toen 37 weken en 5 dagen zwanger, was het mijn mamadag en dus ging ik samen met m’n dochter Liv gezellig op stap. We gingen nog even langs mijn oma en we deden nog wat boodschappen. Mijn oma vroeg of ik moe was, want ik zag er vermoeid uit. Ik was inderdaad wel moe die dag, dus toen ging ik in de middag even lekker een dutje doen, niet beseffende dat over een paar uur mijn bevalling zou beginnen.

’s Avonds ging ik na het eten naar het toilet en toen had ik ineens wel heel veel slijm in mijn onderbroek. Was het de slijmprop? Ik voelde dat mijn buik een beetje aan het rommelen was, maar dat heb ik wel vaker met m’n darmen, dus ik zocht er niet zo snel iets achter. Ik zei nog tegen m’n vriend Thijs dat onze dochter misschien wel aan het indalen was. Onze eerste dochter kwam met 40 weken en 2 dagen, dus ik was nog helemaal niet bezig met het idee dat een eventuele bevalling al zou beginnen.

Het bevallingsverhaal van Deborah

Thijs vroeg of hij nog kon sporten en ik gaf aan dat het prima kon en dat hij desnoods z’n telefoon even bij zich moest houden. Ondertussen bracht ik rond 20.00 uur Liv naar bed en toen ik in de badkamer stond, voelde ik een steek in mijn buik. Ik herkende het niet van m’n eerste bevalling, want toen kwam ik vrijwel direct in een weeënstorm terecht. Ik wist dus niet goed of dit een wee was. We lazen samen nog een boekje en daarna kon ik rustig op de bank zitten.

21.00 uur

Ineens kwam er weer een stekend gevoel onderin bij mijn schaamstreek. Ik dacht: huh, zijn het nou toch weeën? Ik dronk ondertussen nog een kopje thee en googelde nog even op ‘steken begin bevalling?’ Ik las dat het ook indalingsweeën konden zijn. Ondertussen downloadde ik voor de zekerheid toch even een weeën timer en hield de weeën bij. Er zat geen regelmaat in, soms kwamen ze om de acht minuten, daarna duurde het zelfs een kwartier, maar ze hielden altijd bijna een minuut aan. Ik dacht nog steeds dat het niets was, want er zat geen regelmaat in.

22.00 uur

Thijs kwam terug van het sporten en op dat moment kwam er weer een ‘wee’. Ik pufte onbewust toch een beetje mee, maar ik was nog vrij relaxed. Hij keek naar mij en zei: ‘Ik ga douchen en als ik weer omgekleed beneden ben, bellen we het ziekenhuis en je moeder voor Liv’. Zo koppig als ik was zei ik dat het gewoon nog het indalen was en dat ik echt nog niet aan het bevallen was.

22.26 uur

Ik belde op verzoek van mijn vriend toch de verloskamers in het ziekenhuis. Ik vertelde dat ik onderin mijn buik een beetje steken had, maar dat er geen regelmaat in zit. In verband met de stuitligging wilde ze me toch even ter observatie in het ziekenhuis zien, dus belde ik mijn moeder op, zodat ze bij ons thuis bij Liv kon blijven. Toen mijn moeder mij zag, zei ze vrijwel direct: ‘Je bent aan het bevallen’. Ik was nog steeds eigenwijs en zei: ‘Ach nee joh. Ik zie je straks, want het zal het indalen wel zijn’.

23.00 uur

We kwamen aan op de verloskamers. De dienst werd net overgenomen door nieuwe verloskundigen en verpleegkundigen, maar er kwam direct een gynaecoloog naar me toe. Ze zag hoe relaxed ik er nog bij zat en dacht dat ik nog niet aan het bevallen was. Vanwege de stuitligging moest er eerst een echo gemaakt worden, om te checken of ze inderdaad nog in een stuitligging lag. Dat was het geval en ze was inmiddels ook helemaal ingedaald. Ze wilde toch even checken of ik ontsluiting had en gaf ook aan dat je bij een tweede zwangerschap al kan rondlopen met 2 centimeter ontsluiting. ‘Prima’, zei ik en ze toucheerde mij.

Ik voelde direct dat m’n ontsluiting ver was en ik zag de paniek in haar ogen. Ze zei: ‘Je zit op 7 centimeter ontsluiting en ik wil je vliezen niet breken, dus ik stop snel met toucheren’. Op dat moment pakte ze haar telefoon om het OK-team op te roepen, omdat ik een keizersnede moest krijgen en geen stuitbevalling wilde. Nog geen halve minuut later braken spontaan mijn vliezen en voelde ik de druk wegtrekken. Heerlijk, dacht ik. Het team was ondertussen druk om alles klaar te maken en Thijs appte mijn moeder dat wij niet meer thuiskwamen. Ze wist genoeg!

23.35 uur

Ik kreeg met enige spoed een OK-short aan en er stond een bed klaar. Ik werd snel aan het infuus gelegd en ondertussen kwam de gynaecoloog nog even langs om te vragen of ik zeker wist dat ik voor een keizersnede wilde gaan. Ik wist zeker dat ik dat wilde, dat was ook hoe we het hadden afgesproken. Ik werd er nog wel op gewezen dat als bij aankomst in de OK volledige ontsluiting in combinatie met persweeën ontstaan, ik alsnog een stuitbevalling moest doen. Daar gingen we dan, heel snel richting de OK.

23.45 uur

Bij aankomst op de OK werd alles in sneltreinvaart uitgelegd en werd mijn ruggenprik geplaatst. Gelukkig zat deze direct goed. Vijf tot tien minuten later kwam Thijs naast mij zitten en begonnen ze met de keizersnede, dat was om vijf voor twaalf. We waren nog aan het dollen en vroegen of ze voor 00.00 uur geboren zou worden. Het ging erom spannen, zeiden ze.

00.04 uur

Nog geen tien minuten later, op woensdag 24 mei 2023 , geboren met 37+6 weken, kwam ons meisje Kae met haar billen eerst ter wereld. Dat was een prachtig moment om te zien. Ze deed haar oogjes open en daarna kregen we een mooie krijs. Wat was ze welkom en wat leek ze totaal niet op haar grote zus. We zagen direct dat ze zo’n ander mooi koppie had. Thijs ging mee met Kae en alle testjes werden gedaan. Nadat Kae was gecontroleerd, werd ze een lange tijd op mijn borst gelegd en werd ik gehecht.

01.00 uur

Wij belden onze ouders, zus en broertje op om het blijde nieuws te vertellen. Ze waren allemaal in shock, niemand had verwacht dat ik al was bevallen. Vol adrenaline lagen we in onze kraamkamer met naast ons het wiegje met Kae erin. Dolblij en verliefd waren en zijn we op ons tweede meisje.”

Bevallingsverhaal Corine: ‘Zijn lippen waren drie keer zo groot als normaal’