Wilma Groothuis Bevallingsverhalen 23 aug 2023, 13:04

Leestijd: 5 minuten

Bevallingsverhaal Danielle: ‘De gynaecoloog, verpleegkundige en mijn bonusmoeder kregen een flinke laag vruchtwater over zich heen’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Danielle.

Moeder: Danielle
Start bevalling: natuurlijk
Zwangerschapsduur: 34 weken
Duur bevalling: ongeveer 24 uur
Plaats: ziekenhuis
Pijnstilling: geen
Manier van bevallen: natuurlijk
Bijzonderheden: vroeggeboorte
Hoeveelste kind: eerste

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Op dinsdag 8 augustus kreeg ik eind van de middag wat buikpijn, van die vlagen buikpijn alsof je niet naar de wc kan. Nu was ik zwanger van mijn eerste kind, maar ik wist wel dat je obstipatie kon krijgen. Op dat moment was ik ook nog maar 34 weken en 2 dagen zwanger, dus dat was voor mij geen reden tot paniek en heb ik er verder geen aandacht aan besteed. ‘s Avonds zaten we vanaf 20.45 bij mijn ouders thuis, in afwachting van nieuws van onze staleigenaar of wij daar heen moesten om afscheid te nemen van een paard. Het viel mijn bonusmoeder op dat mijn buik wel erg gespannen was, maar dat weet ik aan de spanning.

Om 22.45 werd ik gebeld om naar stal te komen. De buikpijn kwam op dat moment in vlagen, ze hielden zo’n dertig seconden aan en er zat nog geen regelmaat in. Nog steeds besteedde ik er weinig aandacht aan en we zijn uiteindelijk om 01.30 uur op bed gegaan. De volgende ochtend werd ik om 8.30 uur wakker met nog steeds dezelfde buikpijn. En nog ging er geen lichtje branden bij mij.

Ik ben die ochtend nog op stal gaan helpen, wel rustig aan, want de buikpijn was op sommige momenten echt niet te harden. Maar nog steeds zag ik geen reden tot zorg. Ze hadden namelijk drie weken daarvoor mij nog inwendig onderzocht na wat vochtverlies. Hierbij zag het ziekenhuis geen reden tot vroeggeboorte. Ook een week later bij de verloskundige lag de kleine nog ver met zijn hoofd bovenin mijn bekken, dus nog niet ingedaald.

Het bevallingsverhaal van Danielle

Goed, terug naar 9 augustus. Rond 13.00 uur ging ik naar mijn schoonouders, want we moesten daar even de loodgieter opwachten. Rond 13.30 uur moest ik naar de wc en toen schrok ik: ik veegde bloed af na het plassen. Ik worp een snelle blik in de wc en ja hoor, dat was mijn slijmprop die ik verloor. Ik kwam terug de kamer in en vertelde mijn man wat er was gebeurd en dat ik de verloskundige ging bellen. Nu was ik toch wel lichtelijk een beetje in paniek, want het zou toch niet? De buikpijn bleef ook aanhouden. De assistente van de praktijk zou het doorgeven aan de dienstdoende verloskundige en die zou mij terugbellen. Dit duurde voor mijn gevoel echt heel lang, maar dat viel wel mee.

14.15 uur

De verloskundige belde en nadat ik uitlegde wat er was gebeurd, zou ze er met vijftien minuten zijn. Wij gingen snel naar huis en toen wij thuis aankwamen, was de verloskundige er ook al. We gingen gauw naar boven en daar controleerde ze mij door middel van een inwendig onderzoek.

14.50 uur

Het was het voor haar duidelijk, mijn baarmoedermond was voor drie vierde verstreken en ik zat op 2 centimeter ontsluiting. Zij belde toen het ziekenhuis, maar het ziekenhuis van mijn voorkeur zat vol, dus we zijn uitgeweken naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Na dit nieuws heb ik gelijk mijn moeder gebeld, die godzijdank vrij was en daarna mijn vader, die gelukkig nog vakantie had. Mijn vader kon het snelste bij ons zijn en om 15.15 uur zaten we in de auto naar het ziekenhuis.

15.45 uur

Toen we eenmaal boven waren, werd ik aan de CTG gelegd en gecontroleerd door middel van een inwendig onderzoek. Ik zat toen op 2 á 3 centimeter ontsluiting. Vanaf hier worden de tijden voor mij een klein beetje wazig, doordat ik een rollercoaster van emoties belandde. De buikpijn, waarvan ik later besefte dat dat al die tijd weeën waren, werd langzaamaan ook sterker en kwam steeds regelmatiger.

18.00 uur

Ik werd weer gecontroleerd en ik zat toen op zo’n 5 centimeter ontsluiting. Het ging dus vrij snel en het besef kwam dat de kleine kwam toch echt die dag kwam.

19.00 uur

De weeën leken een beetje af te zwakken, met af en toe één hele stevige tussendoor. Ik dacht dat het niet ging doorzetten, maar niks was minder waar. Hierna ging het snel, heel snel. De weeën kwamen echt om de twee á drie minuten en waren erg sterk aanwezig.

20.30 uur

Ik werd weer gecheckt en ik zat toen op 7 centimeter ontsluiting. De weeën bleven sterk aanhouden en een uur later begon ik het gevoel te krijgen dat ik moest persen, alleen dit mocht nog niet. Ik zat op 9 centimeter en er moest nog een klein randje verdwijnen, mocht ik echt gaan persen. Fun fact, mijn vliezen waren tot die tijd nog intact!

22.00 uur

Ik kreeg groen licht om te gaan persen, maar eerst moest de vruchtzak eruit. Deze is om 22.12 uur geknapt, terwijl ik hem uitperste. De gynaecoloog, verpleegkundige en mijn bonusmoeder kregen een flinke laag vruchtwater over zich heen, dat was een mooi humoristisch momentje. Alleen kon ik voor mijn gevoel echt niet meer, ik was zo kapot.

22.24 uur

Door veel aanmoediging van mijn man, mijn moeder en de gynaecoloog kwam onze mooie en gezonde zoon Ivar te wereld. Gelijk goed huilend werd hij op mijn borst gelegd. Hij is wel opgenomen op de kinderafdeling, maar er is geen aanleiding gevonden voor deze vroeggeboorte. Maar hij doet het onwijs goed en dat is het allerbelangrijkste.”

Bevallingsverhaal Hilda: ‘Alleen de stagiair was nog beschikbaar’