Lisa van den Akker Persoonlijk 7 mrt 2023, 16:15

Leestijd: 6 minuten

Het bevallingsverhaal van Chananja: ‘Ik moest huilen toen ze mijn vliezen wilden breken’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Chananja.

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Op vrijdag, ik was 38 weken en 1 dag zwanger, kreeg ik last van oefenweeën. Steeds terugkerende krampen in mijn buik. Hier werd ik in de nacht van vrijdag op zaterdag steeds wakker van. De volgende dag besloot ik rustig aan te doen. Ik had namelijk gelezen dat oefenweeën onder andere kunnen komen door stress of fysieke overbelasting.

De hele dag bleven de oefenweeën aanhouden en ik besloot om lekker een warmtekussentje in mijn rug te leggen. Dit hielp en de oefenweeën verdwenen. ‘s Avonds rond 22.00 uur hielp het dekentje echter niet meer en bleven de weeën sterk. De oefenweeën waren overgegaan in ‘echte’ ontsluitingsweeën.

Het bevallingsverhaal van Chananja

Ik begon de weeën te timen en toen ze een uur lang ongeveer een minuut aanhielden en om de 5 à 6 minuten kwamen, maakte ik mijn man wakker en vertelde ik dat we de verloskundige moesten bellen.

02.18 uur

We belden de verloskundige en spraken af dat als de weeën elke 4 minuten kwamen, ik weer kon bellen en dan zou ze naar ons toe komen.

04.09 uur

Het is zover, we bellen opnieuw de verloskundige en ze komt langs. Ook bel ik mijn ouders, die onze peuter zouden opvangen tijdens de bevalling. Ze wonen ruim een uur rijden bij ons vandaan, dus het is fijn als ze al naar ons toe komen. Terwijl de verloskundige binnenkwam, zat ik lekker op mijn yogabal, leunend op het bed, in een dikke badjas van mijn moeder. Zo kon ik de weeën goed opvangen.

De verloskundige kwam om te kijken hoeveel ontsluiting ik had. 3 centimeter! Ze stelde voor om te blijven, tenzij wij anders wilden. Ik vond het wel prettig, dus besloot ze te blijven. De verloskundige vertelde mijn man dat hij het bad op kon gaan zetten en deze kon vullen. Ik bleef op mijn yogabal de weeën opvangen en praatte ondertussen wat met de verloskundige. De ontsluiting kwam heel langzaam op gang en de verloskundige zei dat ze even naar beneden ging, zodat ik niet te veel afgeleid zou worden.

10.30 uur

Ruim zes uur later zat ik echter nog steeds maar op 5 centimeter ontsluiting en mijn weeën kwamen minder dicht op elkaar. De verloskundige stelde voor om mijn vliezen te breken om de bevalling op gang te helpen. Dit vond ik erg moeilijk en ik moest er zelfs van huilen. Ik wilde het zo graag helemaal zelf doen en zo natuurlijk mogelijk. Ik moest hier dus even over nadenken en ondertussen leken mijn weeën weer wat vaker te komen.

Mijn man stelde voor om nog een kwartier te wachten om te kijken of de weeën elke 3 minuten bleven aanhouden, maar dit was helaas niet het geval.

11.00 uur

Mijn vliezen werden tijdens een wee gebroken op de bank in de woonkamer. Ik voelde het warme vruchtwater langs mijn billen lopen. Ik bleef even liggen en voelde me verdrietig. Langzaam moest ik op me in laten werken wat er net gebeurd was. De verloskundige hielp me na dit moment weer overeind en ik voelde meteen een wee aankomen, maar dit was geen ontsluitingswee, dit was al een perswee!

Ik wilde meteen in bad en begon een beetje met persen tijdens de persweeën. Echter kon ik geen fijne houding vinden en riep ik dat ik het nog niet kon. ‘Je kunt dit wel!’, zei de verloskundige. Gelukkig, ik vond mijn houding, op mijn linkerzij langs de rand van het bad. Ik ging verder met persen. Ik voelde een grote bobbel richting de uitgang komen en voelde ook wat haartjes, nog een keer persen. Daar was het hoofdje!

Ik voelde met mijn hand door haar haartjes. ‘Nog twee keer persen en ze is er!’, zei de verloskundige. Ik perste weer en daar kwam het hoofdje al. Nog een keer en haar bovenlichaam was er uit. ‘Pak haar maar’, zei de verloskundige. Met twee handen pakte ik haar onder haar okseltjes en hielp ik haar met de weg naar buiten, nog geen 20 minuten nadat mijn vliezen werden gebroken.

11.22 uur

Ik keek naar haar onder water, ze opende haar ogen. Wat een prachtig gezicht! Ik haalde haar uit het water en legde haar op mijn buik. De navelstreng zat om haar heen gewikkeld dus moest ze weer terug kopje onder. Hierna kon ze eindelijk op mijn buik en kon ik haar weer bekijken. Mijn man zei dat ik hem zo trots gemaakt had, dat ik het zo goed gedaan had. Ik besefte me dat mijn ouders boven waren met mijn dochtertje van twee.

Ik zei tegen mijn man dat ik wilde dat mijn moeder kwam. Mijn moeder werd gehaald en werd emotioneel toen ze mij in bad zag zitten met mijn pasgeboren baby. De navelstreng zat nog vast, deze wilde ik laten uitkloppen en werd langzaam grijs. mijn moeder vond het prachtig om te zien. Om ons te zien. De navelstreng heb ik doorgeknipt en onze dochter werd ingepakt en bij mijn man gelegd.

De placenta moest er echter nog wel uit. Deze zat vast en het lukte niet om de placenta geboren te laten worden. Staand lukte het ook niet, liggend op de bank en op mijn hurken ook niet. Ik kreeg in overleg een prikje in mijn been om nog een kleine wee op gang te brengen zodat de placenta er zo misschien uit kwam, ook geen succes. Ik werd eenmalig gekatheteriseerd om mijn blaas te legen om zo meer plaats te krijgen om de placenta er nog uit te krijgen.

Omdat dit ook niet lukte moest ik naar het ziekenhuis om de placenta operatief te laten verwijderen. De ambulance werd gebeld, maar vlak daarna voelde ik ineens een druk in mijn bekken en zei tegen de verloskundige dat ik een wee had. We probeerde nogmaals de placenta eruit te krijgen en dit lukte! Ik hoefde niet naar het ziekenhuis! Zo fijn. Ik kreeg één hechting en ik mocht boven gaan douchen terwijl mijn bed verschoond werd.

Na de douch legde ik mijn dochter aan en ze dronk al goed. Oh wat waren we blij. Mijn man ging mijn oudste dochter halen voor de eerste ontmoeting. Onze peuter gaf alleen maar kusjes en aaien over het mutsje van haar zusje. Het zit er op, je bent er.”

Nog een bevallingsverhaal lezen? Lees hier alle bevallingsverhalen.

Bevallingsverhaal Rachelle: ‘De hoop op een thuisbevalling vervliegt en ik laat mijn tranen de vrije loop’