Bevallingsverhaal Bo: ‘Ik heb de gynaecoloog uitgescholden voor van alles en nog wat’
Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.
Deze week lees je het bevallingsverhaal van Bo.
Hoe het begon
“Anderhalve week na mijn uitgerekende datum braken mijn vliezen, terwijl ik stond te stofzuigen. Voordat ik het wist lag er een plas met vruchtwater op de grond. Ik belde mijn man en vertelde het goede nieuws. De bevalling was na bijna 42 weken eindelijk begonnen. Ook belde ik het ziekenhuis om ze op de hoogte te stellen.”
Het bevallingsverhaal van Bo
“Vier uur nadat mijn vliezen waren gebroken, voelde ik de eerste wee opkomen. Ik merkte dat ik schrok van de pijn. Van vriendinnen hoorde ik al dat weeën heftig waren, maar ik wist niet wat me overkwam. Ik ging op een yogabal zitten en lette op mijn ademhaling. Zo probeerde ik een beetje te ontspannen.
22.30 uur
Mijn man hield de weeën nauwkeurig bij en toen ze om de vijf minuten kwamen, besloten we naar het ziekenhuis te rijden. We wilden geen enkel risico nemen. Bij aankomst bleek ik al zeven centimeter ontsluiting te hebben. Ik voelde me ondanks de pijn oké en ik had het gevoel dat de bevalling snel zou gaan.
23.30 uur
Na ruim een uur had ik nog steeds zeven centimeter ontsluiting. Ik had de ene na de andere wee, had inmiddels veel pijn en ik wist door de pijn niet meer hoe ik moest gaan zitten of liggen. Ik vroeg aan mijn man of hij de gynaecoloog kon halen, want ik wilde haar om een ruggenprik vragen.
23.45 uur
Na een kwartier kwam de gynaecoloog eindelijk mijn kamer in. Toen ik haar om een ruggenprik vroeg, omdat ik verging van de pijn, deed ze lacherig. Ze zei dat ik die laatste drie centimeter echt wel zonder pijnstilling kon doen en zei tegen mij dat vroeger geen enkele vrouw pijnstilling gebruikte bij een bevalling. Daarna liep ze direct weer de kamer uit. Ik was woest. Hoe kon de gynaecoloog zo’n opmerking maken tijdens mijn bevalling?
00.15 uur
Toen de gynaecoloog mij een halfuur later weer kwam checken en zag dat ik nog steeds zeven centimeter ontsluiting had, gaf ze mij weeënopwekkers. Even later waren de weeën zó heftig, dat ik het uitgilde van de pijn. Mijn man riep de gynaecoloog weer. Op het moment dat ze mijn kamer instapte had ik het niet meer. Ik schreeuwde naar haar en vroeg huilend of ze mij een ruggenprik wilde geven. Toen ik weer ‘nee’ kreeg te horen, heb ik de gynaecoloog uitgescholden voor van alles en nog wat. Ik was in tijden niet zo boos geweest. Ze liep mijn kamer uit en ze zei tegen mijn man, dat ze pas terug zou komen als ik was afgekoeld.
00.50 uur
Door de pijn begon ik zelfs over te geven, dus riep mijn man de gynaecoloog weer. Ze zei na het checken, dat ik inmiddels negen centimeter ontsluiting had. De weeënopwekkers deden hun werk goed en ik was bijna zover dat ik volledige ontsluiting had.
01.20 uur
Een halfuur daarna had ik eindelijk volledige ontsluiting en mocht ik eindelijk gaan persen. Ik deed mijn ogen dicht, zodat ik de gynaecoloog niet hoefde te zien. Ik was nog steeds boos . Terwijl ik perste dacht ik alleen nog maar aan onze baby, die bijna geboren ging worden.
1.53 uur
Na ruim een halfuur persen was het zover, onze kleine Lenn werd geboren. Zijn komst maakte alles weer goed. Gelukkig deed hij het direct goed. We mochten al na een paar uur naar huis. Eenmaal thuis merkte ik pas hoe heftig de bevalling was geweest.”