Laurien Bleeker Persoonlijk 30 apr 2022, 20:24

Leestijd: 4 minuten

Bevallingsverhaal Lea: ‘Wat er gebeurde toen de placenta kwam, zullen we niet snel vergeten’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Lea.

Moeder: Lea (31)
Start bevalling: gebroken vliezen
Zwangerschapsduur: 39+5 weken
Duur bevalling: ongeveer vier uur
Plaats: thuis
Pijnstilling: geen
Manier van bevallen: in het bevalbad
Bijzonderheden: positieve ervaring
Gewicht kindje: 4000 gram
Hoeveelste kind: tweede

Hoe het begon

“Mijn man kwam aan het einde van de dag thuis van zijn werk en ik ging even onder de douche staan. Ik merkte op dat mijn borsten veel groter waren en dat mijn buik een stuk lager hing. Ik zei tegen hem dat het me niets zou verbazen als onze dochter die nacht of de dag erna geboren zou worden. Die avond gingen we lekker op tijd naar bed.

De bevalling

Ik werd wakker rond een uur of drie en voelde dat ik wat krampjes had. Met een elektrische warmtedeken op mijn buik probeerde ik verder te gaan slapen, maar dat lukte niet. Ik ben uit bed gestapt om een kopje thee te drinken en ik installeerde een app op mijn telefoon om de weeën te timen. Ik zag dat ik eigenlijk al regelmatige weeën had die om de vijf minuten kwamen. Toen dacht ik: nou, het gaat beginnen. Daarna heb ik de hele woonkamer opgeruimd, al het speelgoed in de kast gedaan en zoutlampjes aangestoken. Het bevalbad dat al opgeblazen was zette ik op een kleed in de woonkamer.

05:00 uur

Nu vond ik het toch wel wat pittiger worden en ons zoontje Julan werd wakker, dus toen heb ik mijn man ook wakker gemaakt met de mededeling dat het nu wel echt begonnen was. Hij belde zijn ouders en even later kwam zijn moeder Julan ophalen. Het was toen ongeveer half 6 en ik wilde de verloskundige niet zo vroeg wakker bellen. Moest eigenlijk wel van haar, omdat het bij Julan zo snel gegaan was. Om 6 uur hebben we haar toch wel gebeld en toen was ze eigenlijk niet zo blij dat ik zo laat pas belde. Zo snel als ze kon, kwam ze onze kant op. Wij belden de kraamhulp alvast en ook zij kwam onze kant op.

06:30 uur

De verloskundige kwam binnen en checkte meteen mijn ontsluiting: 8cm. Op dat moment moest het bad nog gevuld worden, dus mijn man ging meteen aan de slag. Hij sloot de slang aan op de kraan en toen gebeurde er vrij weinig. Bleek dat er te weinig druk op zat, dus dat ging veel te langzaam. De verloskundige zei dat een badbevalling zo niet ging lukken en naar het ziekenhuis rijden gingen we ook niet meer halen. Toen is mijn man met twee emmers heel snel dat bad gaan vullen.

Met hem had ik dus weinig contact terwijl ik op mijn meditatiekussen zat met het elektrische dekentje weer op mijn buik. Ik ving weeën op, hij was als een malle het bad aan het vullen. Ik dacht dat het nog wel even ging duren, maar voelde wel de weeën pittiger worden. Op een gegeven moment brak een deel van mijn vliezen.

07:00 uur

Toen er net genoeg water in het bad zat, precies tot aan het streepje van de minimale hoeveelheid water, kreeg ik persweeën. Ik moest dus meteen dat bad in, anders zou ik naast het bad bevallen. Ik ging zitten en heel even viel alle spanning van me af. Toen was ik bang dat mijn weeën niet meer kwamen, maar gelukkig kwamen ze kort daarna weer terug. De verloskundige wilde de hartslag van mijn dochter nog meten, maar ik kon niet meer in een andere houding gaan zitten en schreeuwde: “Ze komt nu!”

07:06 uur

Op dat moment kwam ook de kraamhulp binnen en om 07:06 uur beviel ik van onze dochter Lievé. We bleven nog heel even in bad zitten en daar kwam ook mijn placenta al. De verloskundige wilde die aan de kraamhulp geven, maar ze lieten ‘m met een grote plons in het bad vallen. Daarna zat iedereen onder de bloedspetters…

Hoe is het bevallen?

Ik kijk heel positief terug op mijn bevalling, een derde bevalling zou ik absoluut weer zo willen doen. Het enige wat ik anders zou doen is iets minder eigenwijs zijn en iets eerder de verloskundige bellen. Dan zou het bad eerder gevuld zijn en hadden mijn man en ik wat meer contact met elkaar kunnen hebben. Zelfs na de bevalling was hij nog in de ik-moet-iets-doen-modus, want hij zei “Zal ik de boel dan maar gaan opruimen?”, haha.”

Bevallingsverhaal Kim: ‘Ik voelde het kleine handje van mijn peuter in de mijne’