Laurien Bleeker Algemeen 24 jul 2023, 17:08

Leestijd: 3 minuten

Bevallingsverhaal Aniela (33): ‘Vrijwel meteen ontstaat een ontzettende persdrang’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Aniela.

Bevallingsverhaal van Aniela: de statistieken

Hoe het bevallingsverhaal van Aniela begon

In de nacht van zes op zeven maart rommelt het al een beetje, maar het houdt niet aan. De volgende nacht voel ik weer gerommel en word ik iets voor vijf uur wakker met heftigere, aanhoudende weeën die niet meer weg zakken.

05.30 uur

Ik maak mijn vriend Kay wakker. Hij gaat alvast douchen en de spullen voor onze dochter Cato klaarleggen. Ondertussen laat hij het bad voor me vol lopen en steekt hij kaarsjes aan. Ik stap in bad, luister naar hypnobirthing voice memo’s en schommel met mijn heupen heen en weer op de weeën. Ze worden al scherper, maar zijn nog goed te doen.

06.30 uur

Kay brengt Cato naar mijn moeder zodat wij ons kunnen voorbereiden op de bevalling. Wanneer Kay terug is belt hij de verloskundige, die is er rond acht uur. Nog steeds in bad vang ik de steeds sterker wordende weeën op. De tussenpozen worden steeds korter en de weeën langer. Rond acht uur wordt mijn ontsluiting gecheckt, die is dan vier tot vijf centimeter weet ik achteraf. Op dat moment wilde ik het niet weten. We besluiten richting het ziekenhuis te gaan. De laatste weeën vang ik op onder de douche en dan rijden we rond negen uur naar het ziekenhuis.

We krijgen dezelfde kamer toegewezen als we bij de geboorte van Cato hadden. Onderweg naar het ziekenhuis had ik al besloten pijnstilling te willen, alleen het warme badwater is niet meer voldoende om de weeën op te vangen. We kiezen in overleg met onze verloskundige voor een pompje. Mijn ontsluiting wordt nogmaals gecheckt en deze is nu rond de zes centimeter. Ook wordt er een hartfilmpje gemaakt om te kijken of het verantwoord is om een pompje met pijnstilling te nemen.

09.45 uur

Het pompje wordt aangesloten en Kay moedigt me aan, houdt mijn hand vast en zorgt dat ik niks te kort kom. Ineens wordt het allemaal wat draaglijker en krijg ik weer wat rust tussen de weeën door. We maken zelfs wat grapjes. Af en toe zak ik zelfs een beetje weg door de pijnbestrijding. Rond 11.15 komt de verloskundige even kijken en inmiddels heb ik zeven centimeter ontsluiting. Ze raadt aan mijn vliezen te breken om het laatste stuk van de bevalling in te gaan en iets te versnellen. Ook wordt een echo gemaakt om te kijken hoe Abbey ligt. Ze blijkt een sterrenkijker te zijn, dus na het breken van mijn vliezen moet ik op mijn rechterzij gaan liggen zodat ze hopelijk nog draait.

Bevallingsverhaal van Aniela: 11.41 uur, de geboorte

Het warme vruchtwater loopt langs mijn billen naar beneden en vrijwel meteen ontstaat een ontzettende persdrang die ik niet kan tegenhouden. Ik voel hoe haar hoofdje tegen mijn gesloten benen aan duwt en zeg dat ze eraan komt. De verloskundige checkt het: 10 centimeter ontsluiting en Abbey is goed gedraaid. Ik mag mee gaan persen, er was ook geen houden meer aan. Met de eerste twee keer persen beland ik bij de ring of fire. Eigenlijk had ik me die pijnlijker voorgesteld.

Hoe graag ik ook wilde dat Kay onze baby aan zou pakken: ik had zijn handen nodig. Met beide handen knijp ik zijn handen fijn en geef met alle kracht die ik heb een laatste pers. De navelstreng zat op haar nek, maar deze werd er als een soort lasso snel en behendig afgehaald door de verloskundige. Daar was ze, onze mooie, kerngezonde dochter Abbey.”

Bevallingsverhaal Dita (32): ‘Een geplande keizersnede was voor mij de enige optie’