Laura Saija Zwanger 1 nov 2022, 15:03

Leestijd: 4 minuten

Bevallingsverhaal Angelica: ‘Met rode ogen werd ik naar de operatiekamer gerold’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Angelica.

Hoe het begon

De eerste bevalling van Angelica loopt niet zoals ze in gedachten heeft. Als kraamverzorgende had ze al bij heel wat bevallingen geassisteerd. “Bij mijn oudste dochter had ik alles voor elkaar. Het bevalplan, het bevalbad, mijn partner, een geweldige verloskundige en mijn collega als mijn kraamverzorgster bij de bevalling. Helaas liep het heel anders.”

Bevallingsverhaal van Angelica

“Op vrijdagavond begon het, ik was op dat moment veertig weken en drie dagen zwanger. Om 19.00 uur was ik bij de verloskundige geweest om te strippen. Het rommelde daarna wat, toen ik bij mijn moeder zat. Na mijn kopje thee ben ik naar huis gereden. Ik zei tegen mijn partner dat we op tijd moesten gaan slapen, zodat we genoeg energie zouden hebben voor de komende uren.

Na twee uur in bed worstelen met mijn kussen, ben ik toch maar naar beneden gegaan om mijn muziek op te zetten en kaarsjes aan te steken. Hier en daar wat opruimen en tussendoor lopen. Toen voelde ik iets knappen bovenin mijn buik en het leek alsof ik in mijn broek plaste. Het was niet veel maar ik wist dat het vruchtwater was.

Ik belde de verloskundige en die zou er over twee uurtjes zijn, maar als het erg heftig zou worden mocht ik eerder bellen. Samen met mijn man heb ik al wiegend het bevalbad in de keuken opgezet en het luchtmatras in de woonkamer gelegd.

02.00 uur

Om 02.00 werd ik ontzettend misselijk en werden de weeën sterker. De verloskundige kwam direct om te kijken. Mijn collega en het kraambureau hebben we ook meteen ingelicht. Bij het inwendige onderzoek bleek ik drie centimeter ontsluiting te hebben en bleek ook dat mijn vliezen bovenin mijn buik gebroken waren.

De verloskundige brak mijn vliezen door en daar kwam de rest van het vruchtwater. De weeën werden daarna steeds heftiger dus ik ging in het bevalbad zitten. De warmte gaf mij een gevoel van rust tussen de weeën door.

04.30 uur

Omdat ik veel moest spugen wilde de verloskundige om 4.30 uur mijn ontsluiting nog eens meten. Ik zat op vijf centimeter, maar de baby zat nog hoog. Het zat de verloskundige dwars dat mijn weeën zo snel achter elkaar kwamen.

Ze vroeg of ik pijnbestrijding wilde omdat ik lichamelijk zo op was van al het spugen. Ondanks mijn wens om thuis te bevallen, gingen al die voornemens de deur uit om maar een moment te kunnen ademhalen.

Eenmaal in het ziekenhuis werd ik een uur aan de CTG gezet en mocht ik na nog een uurtje wachten eindelijk even ademhalen. De ruggenprik was gezet en ik voelde me weer een beetje mezelf. Ik voelde het nog lichtelijk, maar niet pijnlijk.

07.00 uur

Van 7.00 uur ’s ochtends tot 16.00 uur ’s middags controles gehad van de gynaecoloog en toen werd de knoop doorgehakt. De gynaecoloog maakte nog een grapje: ‘Als ze er om 16.00 uur niet is doen we een keizersnede, want om 16.30 begint voetbal.’ Dat schoot mij in het verkeerde keelgat, want mijn rustige thuisbevalling liep uit op een keizersnede.

16.00 uur

Het verdriet werd me even te veel en met rode ogen werd ik naar de operatiekamer gerold. Daar kreeg ik een ruggenprik en werd ik op tafel gelegd. Ik had gevraagd of ze foto’s wilden nemen omdat ik het niet wilde missen. Gelukkig was dat mogelijk, de foto’s koester ik nog steeds.

16.25 uur

Om 16.25 uur was ze daar eindelijk. Met grote trots keken we naar onze dochter Elise. Ze woog 3646 gram en was 50,5 cm lang. Ze was een sterrenkijker, een kindje dat naar boven kijkt in plaats van naar beneden. Hierdoor kon ze de draai in mijn bekken niet maken. Haar hoofd was vrij groot, dit werkte ook niet bevorderend.”

Hoe kijk je terug op je bevallingsverhaal?

“In het begin voelde het alsof ik gefaald had. Ik wilde zelf een natuurlijk bevalling meemaken. Na al die vrouwen die ik begeleid had, kon ik het zelf niet meemaken. Het heeft even geduurd voor ik mij er bij neer kon leggen dat het niet mijn schuld was. Een ander bevallingsverhaal dan ik hoopte, maar ondanks de keizersnede had ik een prachtige, gezonde meid in mijn armen.”

Bevallingsverhaal Sanne (32): ‘Mijn baby lag in stuitligging, maar ik wilde toch natuurlijk bevallen’