Bevallingsverhaal van Silvia: ‘Ik vond het spannend om het TENS-apparaat te verwijderen’
Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale badbevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Silvia.
De statistieken
Moeder: Silvia
Start bevalling: weeën
Zwangerschapsduur: 41 weken en 2 dagen
Duur bevalling: vanaf persweeën 1,5 uur
Plaats: thuis
Pijnstilling: geen
Manier van bevallen: natuurlijk
Bijzonderheden: hands-off badbevalling
Gewicht kindje: 5100 gram
Hoeveelste kind: tweede
Hoe het begon
“Mijn oma had echt gelijk, wij vrouwen kunnen alles. De geboorte van ons tweede kind, Oliver, was zo anders dan die van mijn eerste zoon Martijn. Het was dit keer zo’n prachtige ervaring, die ik zo nog wel een paar keer over zou willen doen. Tijdens mijn eerste bevalling had ik het gevoel dat er niet naar mijn wensen geluisterd werd. Ik voelde me niet gezien, ik had geen regie over mijn eigen lichaam en er werd niet naar mijn keuzes geluisterd.
Op het moment dat ik 41 weken en twee dagen zwanger was van de tweede, was ik al twee keer gestript door de verloskundige. Ik wilde zo graag thuis bevallen, dus ik zou alle opties bespreken met een gynaecoloog in het ziekenhuis. Mijn doula had me voor deze situatie gewaarschuwd en gezegd dat ik goed moest nadenken over wat ik zou willen als ik de 42 weken aan zou tikken. Nadat ik gebeld was door het ziekenhuis, bedacht ik me dat ik had gehoord over oefeningen op zo’n bevalbal. Die zouden je bevalling op kunnen wekken. Ik deed wat oefeningen en misschien was het toeval, maar die avond begonnen spontaan mijn weeën. Mijn vriend zette het bevalbad op en ik druppelde wat lavendelolie op een doek. De geur van de lavendel maakte me kalm en hielp me door de weeën heen. In bed deed ik een Yoga nidra body-scan om me te kunnen focussen op mijn lichaam.
De badbevalling
09:30 uur
Tegen de ochtend werden de weeën intenser en was snuffelen aan de lavendeldoek niet meer genoeg. We probeerden het TENS-apparaat in de hoop dat het mijn rugweeën wat zou verzachten. Rond half 10 kwam mijn verloskundige, Elsemieke, binnen. Ik luisterde naar muziek met mijn oortjes in en was helemaal gefocust op mijn weeën. Ik zat totaal in mijn bubbel, omringd door liefde van mijn vriend Dennis, Martijn en mijn moeder. Elsemieke liep door de kamer, ze keek alleen maar naar me en zei verder niks. Ze liet me, ze respecteerde dat ik in mijn bubbel zat en toen de wee voorbij was vroeg ze: ‘Je doet het zo goed, hoe voel je je?’ Ik gaf antwoord en ze zei: ‘Als je wil en wanneer je wil, mag ik dan je ontsluiting checken? Je hoeft er niet voor te gaan liggen, ok?’ Ik stond en ze voelde mijn ontsluiting: het was pas drie centimeter. Op dat moment waren cijfers niet echt belangrijk voor me, ik wilde niet dat mijn focus weg zou vallen daardoor. Ik nam contact op met onze doula Maddy, die rond half 11 binnen kwam. De verloskundige zag dat ik alles onder controle had, dus zij ging even weg naar een andere bevallende vrouw.
11:30 uur
Een uur later kwam Elsemieke terug en ik stond nog steeds in de woonkamer mijn weeën op te vangen terwijl ik luisterde naar muziek. Het was warm die dag, mijn oudste zoon speelde in de tuin met mijn moeder en af en toe kwamen ze even binnen om te kijken hoe het ging. Het bevalbad stond klaar, inclusief een lichtslinger erin om het knus te maken: ik had negen maanden lang toegeleefd naar dit moment. Toch vond ik het spannend om het TENS-apparaat te verwijderen, maar na de laatste wee ben ik toch het bad in gegaan met hulp van Dennis en Maddy. Ze bleven de hele tijd bij me, het water in het bevalbad was heerlijk warm en in het hele huis hing een relaxte sfeer. Iedereen was stil, wachtend op het moment dat we onze tweede zoon konden verwelkomen.
13:00 uur
Elsemieke checkte mijn ontsluiting terwijl ik in het bad kon blijven liggen. Yes, 8 cm! Vanuit het bad kon ik Martijn en mijn moeder in de keuken zien zitten met een kopje thee terwijl ze aan het kletsen waren. Op een gegeven moment voelde ik persweeën opkomen en dat was het moment waar ik bang voor was, omdat dit het ergste moment was bij mijn eerste bevalling. Elsemieke zou eigenlijk afgelost worden op dat moment, maar ze besloot te blijven tot mijn baby er was. Rond een uur of twee begon ik te persen en voelde ik dat pijnlijke, brandende gevoel. Maar ik wist dat mijn baby er bijna was, dus ik bleef me daar op focussen. Om 15:13 uur werd Oliver Giacomo geboren. Wat een geweldig gevoel was dat, ik heb het helemaal zelf gedaan en het is precies gegaan zoals ik wilde!
Hoe is het bevallen?
Het water in het bad was koud aan het worden, dus terwijl Oliver gecheckt werd, kon ik rusten op de bank. Ik was zo trots op mezelf en op de mensen om me heen. Iedereen gaf me tijdens mijn bevalling de ruimte die ik nodig had en ik voelde de liefde om me heen. Dennis steunde me in elke beslissing die ik nam, ondanks dat hij best bezorgd was door onze vorige ervaring. Martijn en mijn moeder kwamen steeds even langs om me aan te moedigen. En Maddy, die me erdoorheen geholpen had en precies aanvoelde wat ik nodig had. Elsemieke respecteerde al mijn keuzes en hield mijn bevalplan aan. En Renee, de kraamzorg, die superlief was. Er ging een magische sfeer.”
Bevallingsverhaal van Anne: ‘Toen ze vroegen of ik mijn dochter wilde vasthouden, zei ik nee’