veraguldemeester Persoonlijk 21 nov 2022, 15:04

Leestijd: 4 minuten

Bevalling gemist: ‘De laatste 15 minuten kon ik volgen via FaceTime’

In de rubriek Bevalling gemist laten we mannen aan het woord die de geboorte van hun kind hebben gemist. Of dat nu komt doordat ze moesten werken of omdat ze te druk aan het feesten waren, in deze rubriek lees je het allemaal.

Zo heeft Carlo de geboorte van zijn dochter gemist, omdat hij voor zijn werk op zee zat. “Ik heb gelukkig de bevalling via FaceTime kunnen volgen, maar pijn doet het wel”, vertelt hij aan Famme.

Bevalling gemist: Carlo

“Simone en ik kennen elkaar al jaren. Onze ouders waren al bevriend, dus wij zagen elkaar al van jongs af aan. Van verliefdheid was toen nog geen sprake, dat veranderde toen we zestien jaar waren. We kwamen elkaar bij het uitgaan tegen en deden een drankje met elkaar. Dat was erg gezellig. Daarna zorgden we dat we in dezelfde kroeg in ons dorp uitgingen, zodat we elkaar dan weer tegen zouden komen. Na een paar maanden was de verliefdheid niet meer te ontkennen en kregen we verkering.

Werken in de visserij

Na de middelbare school ging ik een opleiding doen om in de visserij te gaan werken. Net zoals mijn opa en mijn vader. Het leek mij leuk om op zee te zijn en te varen. Tijdens de opleiding kwam ik erachter dat het ook zwaar werk was en dat je vaak weken van huis was. Dat was wel even slikken, zeker omdat ik Simone eigenlijk niet zolang kon en wilde missen. Op het werk vlogen de dagen voorbij, mede dankzij mijn leuke collega’s.

Zes jaar samen

Op het moment dat Simone en ik zes jaar samen waren, stelde ze voor om aan kinderen te beginnen. Haar droom was altijd om jong moeder te worden. Het leek mij ontzettend leuk om een kindje te krijgen, dus ik zei al snel dat we er maar voor moesten gaan. Ze gooide de pil weg en we keken uit naar de toekomst.

Met mijn werkschema bleek het niet zo makkelijk te zijn om seks te hebben wanneer ze vruchtbaar was. Negen van de tien keer zat ik in die periode op zee. Het duurde daarom ruim een jaar voordat ze een positieve zwangerschapstest had. Het moment dat Simone mij opbelde om te vertellen dat ze zwanger was, ga ik nooit meer vergeten. Ik schreeuwde het uit van blijdschap.

Voorspoedige zwangerschap

Simone had een voorspoedige zwangerschap, wel had ze een hoge bloeddruk en had ze last van haar bekken. Gelukkig hield de verloskundige het goed in de gaten. Op mijn werk had ik geregeld dat ik vanaf Simone’s 37ste week van de zwangerschap vrij zou hebben, tot een paar weken na de geboorte van onze dochter. Ik moest er niet aan denken dat ik de bevalling of de eerste weken van de kleine moest missen. Ik wilde er voor Simone en de baby zijn, dag en nacht.

Met weeën naar het ziekenhuis

Twee dagen voordat ik naar huis zou keren werd ik door Simone’s zus gebeld. Ik voelde direct dat er wat aan de hand was. Ze vertelde dat Simone net in het ziekenhuis was aangekomen, ze had namelijk opeens weeën gekregen. Ik merkte dat ik in paniek raakte, want ik kon geen kant op. Gelukkig kregen mijn collega’s mij iets rustiger. Nog rustiger werd ik toen ik even later Simone aan de lijn kreeg. Zij vertelde mij dat ik me geen zorgen hoefde te maken en dat ze in goede handen was en ze had geregeld dat ik de bevalling via FaceTime kon volgen. Zo was ik er toch bij. We hadden er weleens een grapje over gemaakt, maar dat dit echt zou gebeuren had ik nooit verwacht.

Bevalling via FaceTime

Even nadat ik de telefoon ophing kreeg ik een bericht van de moeder van Simone, dat ze in een weeënstorm terecht was gekomen. Het zou niet lang meer duren voordat ik vader zou zijn. Ik hield mijn telefoon constant in de gaten, de laatste vijftien minuten kon ik volgen via FaceTime. Wat ben ik dankbaar dat ik het op die manier toch nog mee heb kunnen maken. Het doet pijn dat ik er niet echt bij was, maar dat risico loop je als je op zee werkt.

Knuffelen

Het moment van thuiskomen ga ik nooit meer vergeten. Simone en onze dochter Liv waren inmiddels al thuis. Ik pakte mijn dochter vast en ik kon alleen maar huilen. Ik heb nog nooit zoveel liefde gevoeld. De weken daarna waren fantastisch. Ik vond alles mooi om te zien: het moment van haar eerste glimlach, maar ook het voor de zoveelste keer ondergespuugd worden. Het was dan ook moeilijk toen ik voor de eerste keer na de geboorte uit moest varen. Gelukkig krijg ik dagelijks een fotoverslag van mijn twee meiden, dat verzacht het gemis een beetje.”

Olivia (37): ‘Ik heb vier kinderen van vier verschillende mannen’