Marloes Graat Lifestyle 5 mrt 2023, 07:11

Leestijd: 7 minuten

Steffi (40) oprichter Because We Carry: ‘Moeders die vluchten zijn de sterkste vrouwen van deze tijd’

Steffi de Pous startte tijdens de vluchtelingencrisis van 2015 NGO Because We Carry. Zij helpen moeders en kinderen op de vlucht met noodhulp en duurzame hulp. Dit doen ze in vluchtelingenkampen in Lesbos, maar ook in hun eigen naaiatelier in Athene. Niet lullen, maar poetsen en helpen waar je kan, is het motto van Because We Carry. Tijd voor een gesprek met de inspirerende vrouw achter de stichting.

Marloes sprak voor onze collega’s van BEDROCK met Steffi, en daaruit rolde dit inspirerende gesprek.

Je deed hiervoor iets heel anders. Je was o.a. model, presentatrice en yogalerares. Waarom dacht je in 2015 ik ga naar Lesbos vluchtelingen helpen?

“Ik zag op Facebook een foto van een Syrische moeder met een grote sporttas om en ze had op allebei haar heupen een kind. Ze was gevlucht voor de oorlog in Syrië en met haar duizenden anderen. Mijn vriendin en ik besloten dat we wilde helpen en iets die kant op wilden sturen, maar het moet wel iets worden waar ze wat aan hebben, geen dozen met oude onderbroeken.

Daarom besloten we één item in te zamelen: een draagzak voor baby’s. Als al die moeders hun kinderen moeten dragen én hun spullen, dan is het fijn als je je kind dichtbij je kan dragen en je handen vrij hebt.

We kregen binnen twee weken zoveel spullen: we konden geen les meer geven in onze yogaschool die als opslagruimte diende. Al deze draagzakken konden we niet zomaar even opsturen met de post. Daarom zijn we het zelf gaan brengen en met een groepje naar Lesbos gegaan.

Wat ik in die week allemaal heb meegemaakt en gezien, dat heeft ervoor gezorgd dat ik me inzet for life voor deze mensen. Ik had nooit bedacht dat het zó heftig zou zijn.”

Je kon niet anders meer dan deze mensen helpen…

“Ja, en het is misschien een rare uitspraak, maar ik vind mensen op de vlucht de allertofste mensen ever. Zij hebben zo’n eerlijke verbinding. Er is meteen een connectie. Zo stoer dat ze hun land en alles durven verlaten op zoek naar een veilig leven. Ze reizen de hele wereld over zonder geld en durven zoveel risico’s te nemen.

Het moederschap op zich is al redelijk intens maar als je gevlucht bent is pas écht heftig. Elke moeder wil namelijk het beste voor haar kind. Hoe moeilijk is het als dat niet kan en je dat toch gaat proberen.

Ik heb daarom mega veel respect voor mensen die vluchten, omdat het puur afzien is en het komt zo aan op je karakter. Om dan iedere keer je beste beentje voor te zetten. Vluchtelingen blijven mij echt dagelijks inspireren.”

Op welke manier helpen jullie mensen die gevlucht zijn?

“Op Lesbos geven we noodhulp en in Athene duurzame hulp. In Athene zijn we twee jaar geleden ons eigen naaiatelier begonnen. Er zijn zoveel moeders die in Athene op straat moeten leven. dan heb je eindelijk asiel, maar krijg je verder niets.

Die vrouwen voelen zich eenzaam en verloren. En dan zijn ze ook nog moeder en hun kinderen gaan niet naar school. Ik zou helemaal gek worden als je én op straat leeft én je kinderen gaan niet naar school.

Wij besloten ze te helpen en naaitrainingen te geven, omdat ze jonge moeders vertelden dat ze graag een vak wilde leren. Daarom zijn wij een eigen tassenlijn gaan maken. Daar verdienen de vrouwen die in het atelier werken hun brood mee en kunnen ze zichzelf voorzien van een huis, inkomen voor boodschappen en school voor de kinderen.

Soms is het frustrerend dat je niet iedereen kan helpen. Dan helpen we deze vrouwen op zo’n duurzame manier, maar dan denk ik: ‘er zijn nog zoveel meer mensen die een vleugje van onze hulp nodig hebben’. Niet ons als in, ik de witte vrouw, maar hulp en steun van onze community.”

Hoe ga jij om met het gevoel van onrecht of onmacht? Want je kan niet altijd iedereen helpen

“Dat hoeft ook niet. Ik probeer iedere keer dat wat ik zie of hoor te verbeteren. Daarom hebben we als logo een heel groot oog met de tekst: I see you. Ik denk dat dat de oplossing voor een gelukkiger bestaan met z’n allen: als we elkaar gaan zien. Als we elkaar gaan horen. Dat is echt niet altijd makkelijk. We hebben één aardkloot en we zijn met heel veel verschillende volkeren, maar we moeten het met elkaar doen. En laten we dan ons best doen.

Ik probeer gewoon iedere keer mijn best te doen. Daardoor ben ik dus ook nooit echt radeloos of machteloos, die gevoelens zet ik allemaal gelijk om in actie.”

Dus lig jij ‘s nachts niet wakker van alle verhalen die je hoort?

“Nee, ik denk dan gelijk in oplossingen in plaats van wakker te liggen. Ik kan heel goed loslaten. Ik denk dan: ‘dit kan ik allemaal niet, dat ga ik ook niet doen’, maar dit kan onze community wél oppakken. Ik ben natuurlijk niet alleen.

Because We Carry bestaat uit ruim 100.000 vrouwen door heel Nederland waarvan ik weet dat als ik om hulp vraag: dat er hulp komt. Zonder die community kan ik niks. En dan pak ik op wat wel kan en daarmee creëren we in ieder geval ook hoop.

Het is best wel een pittig bestaan op aarde. Zoveel verdriet, zoveel angst, zoveel woede. Wat heerlijk als je dan bij een club hoort van mensen die er proberen om er het beste van te maken. Een club die lief is voor elkaar en voor elkaar zorgt. Daar willen heel veel mensen bij horen.”

Je woont in Amsterdam, Because We Carry is in Griekenland en je bent moeder van drie kinderen, hoe combineer je alles met elkaar?

“Ik heb drie kinderen, een fulltime baan, we delen de kosten thuis en mijn man werkt ook. Ik wil heel graag een hele goede moeder zijn en ik heb af en toe ook tien minuten in de week voor mezelf nodig. Dus ik moet heel zuinig zijn op mijn energie, daarom zoek ik de hele tijd: wat kunnen we hier wél doen? Waar beweegt het wel?

View this post on Instagram

A post shared by Because We Carry (@because_we_carry)

Het is een soort kompas dat ik de hele tijd voor me leg zodra ik ergens in ga. Natuurlijk word ik soms boos, ik was me een partij aan het vloeken gisteren. Ik was woedend. Toen dacht ik oké, dit is niet de plek waar ik moet werken: als ik deze mensen wel wil helpen. Hoe kan ik dat dan doen?

Wende Snijders heeft een liedje waarin ze zingt: ‘Ik ben mijn eigen wichelroede’. Dat vind ik zo’n cool stukje. Dat is wat ik de hele tijd doe. Ik heb niet echt een wichelroede. Ik ben wel spiritueel, maar dat soort dingen heb ik niet. Alleen is het wel wat ik doe, steeds afwegen: krijg ik hier iets voor terug of verlies ik iets, als ik hier in stap?”

Op welke manier kunnen lezers Because We Carry steunen?

“Door onze tas te kopen in onze webshop. We hebben een tas met een heel groot oog erop en op de achterkant staat een gedicht dat ik heb geschreven. Het gaat over moeders op de vlucht die het onwijs pittig hebben, maar de sterkste vrouwen van deze tijd zijn. Omdat ze door de pijn en angst heen proberen om alles voor hun kinderen te regelen.

Onze tassen kosten 59 euro en zijn genaaid door vrouwen die zijn gevlucht, in ons atelier in Athene. Van alle tassen gaat honderd procent van de opbrengst naar de vrouwen in Athene. Dat is wel heel cool. We hebben trouwens ook t-shirts en truien.’ Bekijk hier de Because we carry webshop.