Julia van Buuren Persoonlijk 22 nov 2023, 10:49

Leestijd: 5 minuten

Nanko (28): ‘Ik voelde veel angst en de drang om weg te lopen’

Van jongs af aan wist Nanko dat hij vader wilde worden. Inmiddels is hij een trotse vader van zijn negen maanden oude zoontje. Er is alleen één ding dat hij lastig vindt: “Ik durf me niet te hechten”, vertelt hij aan Famme.

“Ik was zestien jaar toen ik wist dat ik kinderen wilde, ik wilde ze zelfs al op dat moment. Achteraf gezien weet ik dat ik er toen nog niet klaar voor was. Desalniettemin is de kinderwens nooit verdwenen en inmiddels is deze in vervulling gegaan.

Samen ervoor gaan

Ik ben een mensenmens en houd van gezelligheid, ik wilde daarom altijd al graag een groot gezin. Ik vind het daarnaast ook fijn om voor een ander te zorgen, ik werk zelfs in de zorg. Toen ik een relatie kreeg met mijn huidige vriendin, wist ik al vrij snel dat ik kinderen wilde met haar. Mijn vriendin wilde dit ook en toen we gingen samenwonen klopte het plaatje. We besloten samen om ervoor te gaan.

Zwangerschapstest

Mijn vriendin stopte met de pil en het was direct raak, we kwamen er ook al snel achter dat ze zwanger was. Op het moment dat mijn vriendin gestopt was met de pil wilde ze namelijk nog alcohol drinken, maar ik vond dat geen prettig idee.

Ik stelde daarom voor om voor de zekerheid alvast een zwangerschapstest te doen, als hij negatief was, was er geen probleem. We deden samen de test en hij leek in eerste instantie negatief. Mijn vriendin had de test zelfs al in de prullenbak gegooid. Twee minuten later ging ik voor de zekerheid toch nog even kijken, en ja hoor, er waren twee streepjes verschenen.

Onzeker

Ik schrok. Ook al wilden we het graag, ik had er niet op gerekend dat het al zo snel zou lukken. Ik dacht eerder aan één á twee jaar. Maar niets was minder waar voor ons. Het werd ineens heel echt en de onzekerheid sloeg toe. Ik begon te twijfelen of ik het wel echt wilde en er kwamen veel negatieve ervaringen vanuit mijn verleden omhoog.

Bang om te hechten

Ik voelde veel angst en de drang om weg te lopen. Ik heb mezelf altijd voor me gezien met een baby, maar hoe meer ik het me nu voorstelde, hoe angstiger ik werd. Ik was bang om me te hechten aan mijn ongeboren baby en bang dat ik daardoor geen goede vader zou kunnen zijn.

Deze negatieve gevoelens komen voort vanuit mijn jeugd. Ik ben namelijk als baby afgestaan en geadopteerd en heb veel trauma’s meegemaakt, hierdoor heb ik ook last van hechtingsproblematiek. Ik heb hele lieve adoptieouders maar het was niet altijd makkelijk. In mijn adolescentie heb ik onder andere last gehad van een identiteitscrisis. Het basisgevoel van onveiligheid is er daarnaast altijd en wanneer er grote gebeurtenissen in mijn leven spelen, komen alle nare gevoelens weer naar boven. Ook in vriendschappen, relaties en bij het samenwonen gebeurde dit, maar nog nooit was iets zo groot als het krijgen van een baby.

Cirkel doorbreken

Vroeger wilde ik een kind om mezelf te redden. Ik voelde me een gebroken kind en dacht dat zelf een kind krijgen en daarvoor zorgen de oplossing was. Ik dacht dat ik daardoor mezelf kon helen. Maar ik was op een jongere leeftijd mentaal en financieel helemaal niet in staat om een kind op te voeden. Nu wil ik de cirkel doorbreken en mijn kinderen een beter leven geven, want zij verdienen niks minder dan dat.

Ik vind het moeilijk om met mijn gevoelens om te gaan en er een weg in te vinden. Ik probeer rustig te blijven en alles op me af te laten komen, maar in mijn binnenwereld gaat er veel om. Hierdoor kan ik soms geïrriteerd raken maar ik probeer mijn gevoelens zoveel mogelijk op een gezonde manier te uiten. Sporten is een uitlaatklep voor mij en muziek maken ook. Ik zoek eveneens veel vrienden en familie op, maar praten over wat ik voel doe ik eigenlijk alleen met mijn vriendin en ouders.

Blijdschap

De gehele zwangerschap zijn mijn gevoelens alle kanten op gegaan, het was een achtbaan aan emoties. Richting het einde van de zwangerschap ging het niet goed met mijn vriendin en dat verlegde mijn aandacht. Ik kreeg andere prioriteiten, ik maakte me zorgen om haar en hoopte dat alles goed zou komen. Mijn eigen angstgevoelens verdwenen naar de achtergrond.

Toen het eenmaal zover was en de bevalling begon, had ik veel spanning. Maar ik denk dat iedereen die voor het eerst ouder wordt dit voelt. Toen mijn zoon geboren werd voelde ik veel blijdschap, maar de vraag ‘was ik hier nou zo bang voor?’ ging ook door mijn hoofd.

De dagen erna waren één grote waas, ik was verwonderd en vond het bijzonder om voor zo’n kleine baby te mogen zorgen. Een baby van mij en mijn vriendin, ergens kon ik het nog steeds niet geloven. Het was een mooie periode met zijn drieën, ik voelde me heel moe maar ook heel gelukkig.

Goede vader

Ik vind mezelf een goede vader. Ik onderneem veel met mijn zoon en we zijn vaak samen. Ik geniet van zijn aanwezigheid en dat is het beste gevoel ooit. Ik denk dat hij nog niet doorheeft hoe slecht ik me soms voel. Ik hoop dat dit zo blijft, maar ik maak me zorgen over hoe dit later zal zijn, wanneer hij ouder is. Ik ben bang dat ik niet alles heb verwerkt en ik wil niet dat hij hier last van heeft. Ik hoop dat hij er zo min mogelijk van meekrijgt.

De negatieve gevoelens zijn in de loop der tijd niet verdwenen, het komt en gaat. Ik ben heel blij met mijn zoon maar die gevoelens zijn sterker dan ikzelf. Meestal kan ik er goed mee omgaan maar op sommige dagen wil ik gewoon weg. Dan denk ik: ‘ik boek een enkeltje naar een ander land en kom nooit meer terug.’ Op die momenten probeer ik mezelf te herinneren aan mijn verleden en dat gun ik mijn eigen kinderen absoluut niet. Ik gun dat geen één kind op de wereld en dat gevoel sleept mij er dan doorheen.”

Nanko schreef het nummer ‘Rijtje’ over zijn gevoelens. Je kunt het nummer hier via Spotify beluisteren.

Dit gebeurt er als je kind onveilig gehecht is (en hoe je dat herkent)