Redactie Persoonlijk 4 aug 2021, 14:55

Leestijd: 5 minuten

Astrid: “Ik wist dat hij fout was, maar elke keer weer viel ik voor hem”

“Wat is een foute man? Ik herinner me nog dat ik het daar met vriendinnen over had toen we op een zomerse avond met elkaar in de tuin zaten te kletsen.

Ik viel steeds opnieuw voor een foute man!

Een vriendin was heel stellig: een man die vreemdgaat. Haar relatie was net uit, haar vriend bleek verliefd te zijn geworden op een ander. Hij was niet eens vreemdgegaan, voor zover ze wist, maar ze was zo kwaad dat ze het cliché van mannen die vreemdgaan maar eens dik aanzette.

Charmant

Wij waren het niet met haar eens. Want achter vreemdgaan kan van alles zitten, dat gebeurt niet alleen bij ‘foute mannen’. Eerst kwamen we er niet uit, maar na lang praten bedachten we dat vooral mannen met narcistische trekjes fout waren.

Van die mannen die charmant en heel charismatisch zijn, bij wie je je aanvankelijk heerlijk voelt, maar die je op den duur uithollen. Omdat ze van alles van je verwachten maar amper iets terug doen. Bij wie je op een gegeven moment het gevoel hebt dat je moet bedelen om aandacht of bij wie je je afvraagt of hij je wel leuk genoeg vindt.

Hevig verliefd

We kenden er bijna allemaal wel een. Alleen ik niet – dacht ik. Maar daar zou ik snel genoeg van terugkomen. Een paar maanden later kreeg ik namelijk opnieuw contact met iemand die ik nog van mijn middelbare school kende. Een aantrekkelijke jongen uit mijn examenklas op wie ik destijds hevig verliefd was geweest.

Het was toen niets geworden omdat we allebei andere plannen hadden na ons examen: hij ging naar het buitenland, ik begon meteen aan een studie en verhuisde naar een stad ver uit de buurt. Ik dacht nog wel eens aan hem, maar het was vooral een leuke herinnering.

Verhuisd

Heel af en toe kwam ik hem nog tegen als ik bij mijn ouders was en hij toevallig ook in het dorp was. Dan zeiden we elkaar gedag en lachten we wat, maar verder praatten we niet. Nadat mijn ouders op een dag ook waren verhuisd, kwam ik hem helemaal niet meer tegen.

Tot die ene dag, nu een paar jaar geleden. Ik zat in de trein en ineens liep hij de coupé in. Hij was natuurlijk ouder geworden, we waren inmiddels vijftien jaar verder, maar hij was nog net zo aantrekkelijk. Toen hij doorhad dat ik het was, raakten we aan de praat en maakten we een afspraak.

Opwindend

Vanaf die afspraak ging het snel. Er ontstond een stormachtige affaire – of relatie, ik weet eigenlijk niet hoe ik het moet noemen. We spraken af en toe af en dan hadden we altijd opwindende seks, maar buiten die afspraken om communiceerden we amper met elkaar.

We praatten wel met elkaar, maar het ging altijd over dezelfde onderwerpen: heel lang over zijn werk, heel kort over mijn werk, heel lang over wat zijn visie was op bepaalde gebeurtenissen, heel kort over wat ik ervan vond.

Leeg gevoel

Na een paar maanden merkte ik dat ik steeds vaker met een leeg gevoel achterbleef na een afspraak met hem. Eerst snapte ik niet waar dat gevoel vandaan kwam, maar op een gegeven moment had ik door wat er miste: ik stopte er meer in dan ik eruit haalde.

Hij had een drukke baan, ik werkte als zzp’er. Als we afspraken, ging ik soms midden op de dag naar hem toe omdat dat het beste uitkwam. Dat kostte mij uren waarin ik geld had kunnen verdienen, maar ik maakte mezelf wijs dat dit belangrijker was.

Wachten

Ik ging altijd naar hem toe, nooit kwam hij naar mij. En als ik er dan was, moest ik vaak wachten. Dan was hij nog bezig met een of andere afspraak of liep hij buiten te bellen. Kreeg ik een appje: ‘Ben er zo’, en dan zat ik nog een uur te wachten. Excuses maakte hij nooit, hij vond het heel normaal dat ik dat voor hem over had.

Hij bepaalde waar we over praatten, en als hij het niet met me eens was, ging hij vurig tegen me in en gaf hij me het gevoel dat mijn mening er niet toe deed. Naar bepaalde onderwerpen mocht ik nooit vragen: zijn exen, zijn kind uit een eerdere relatie, zijn ouders. Het mocht vooral niet te privé worden.

Condooms

Als we afspraken in een café of een restaurant, liet hij me meestal betalen omdat hij dan snel weer weg moest. Op een gegeven moment kreeg ik vlak voor een afspraak een appje van hem: of ik even condooms wilde kopen. Zelfs dat liet hij door mij regelen. Niet een keer, maar meerdere keren.

 Op een gegeven moment was ik er klaar mee en zei ik dat ik er geen zin meer in had. Ik probeerde het uit te leggen, maar hij haalde al mijn argumenten een voor een onderuit, waardoor ik het gevoel had dat het nergens op sloeg. Maar ik trok me tóch terug.

Smelten

Na een paar weken stuurde hij me weer een appje. Hij miste me, schreef hij. Of ik zin had om weer af te spreken. We hadden het toch leuk gehad? En ik was een geweldige vrouw. Hij wíst hoe hij me kon laten smelten. En ja, inderdaad, we hádden het heel leuk gehad. Dus ik toog weer naar zijn stad, midden op mijn werkdag, met een nieuwe verpakking condooms in mijn tas.

Mijn vriendinnen verklaarden me voor gek. Doe het nou niet, zeiden ze, je wéét toch hoe je je de vorige keer steeds voelde? Maar ik leek wel helemaal vergeten te zijn hoe ik me toen had gevoeld. Ik herinnerde me vooral nog hoe leuk ik hem vond.

Maat vol

Natuurlijk ging het weer precies hetzelfde. En opnieuw maakte ik het na een paar weken uit. En appte hij een paar weken later weer. En sprak ik weer af. Zo ging het een keer of vier. Toen pas was voor mij de maat echt vol en snapte ik hoe hij echt in elkaar zat. Ik was er voor zijn plezier, maar echt toegewijd was hij niet.

Dit zijn de échte redenen dat mensen vreemdgaan