Lisa van den Akker Relatie 1 sep 2020, 12:24

Leestijd: 4 minuten

Anoniem: ‘Ik ben verliefd op mijn tien jaar jongere stagiair.’

Je hebt niet altijd in de hand op wie je verliefd wordt en dat is soms knap lastig. Want wat nou als je verliefd wordt op iemand waar je eigenlijk helemaal niet verliefd op wil worden? Dat overkwam Joanne toen ze onverwachts verliefd werd op haar tien jaar jongere stagiair.

‘Ik werk als manager op een groot ICT kantoor, het is een goede baan waarbij ik leiding geef aan zo’n vijftien mensen. Mijn werk is mijn leven, vaak maak ik dagen van tien of twaalf uur. En ook in het weekend ben ik vaak nog uren met mijn werk bezig. Ik denk dat ik het aan die inzet te danken heb dat ik op drieëndertigjarig leeftijd al zo’n functie mag bekleden.

Tijd voor daten en uitgaan heb ik eigenlijk niet, naast werken en sporten hang ik een beetje thuis op de bank met mijn kat Moos. Natuurlijk mis ik soms een partner, als ik na een lange dag werken thuis kom zit er niemand op me te wachten. En er is niemand aan wie ik kan vertellen over mijn werkdag. Maar op die eenzame momenten na, geniet ik van mijn leven. Ik ben blij met mijn huis, mijn baan en mijn kat.En toch staat sinds kort mijn wereld op zijn kop.

Nieuwe stagiair

Het begon allemaal zo’n drie maanden geleden. We kregen een nieuwe stagiair op de afdeling. Een slimme jongen van bijna drieëntwintig die voor zes maanden stage bij ons kwam lopen. Tom heet hij, en toen hij de afdeling op kwam lopen zag ik het meteen. Wat een hunk. Bijna twee meter lang, mooie brede schouders en een knap gezicht. Op het moment dat hij met zijn azuurblauwe ogen de mijne vond en lachte viel ik bijna van mijn stoel. Jemig wat een lekkerding.

Maar professioneel als ik ben wist ik me snel weer te herpakken. Ik stelde mezelf voor en al snel waren mijn knikkende knieën verdwenen, ik kroop terug in mijn rol als leidinggevende en bekeek hem op die manier. Als mijn stagiair. Natuurlijk wierp ik af en toe een stiekeme blik op zijn knappe verschijning als hij opstond om koffie te halen. Maar verder dan dat ging het niet. Tot die ene avond.

De borrel

We hadden onze maandelijkse vrijdagmiddagborrel. Die borrels duren altijd tot laat in de avond en er gaat altijd behoorlijk wat drank doorheen. Iedereen is losjes en kletst gezellig met elkaar. De muziek staat aan en deadlines, werkdruk en e-mails worden heel snel vergeten. Tom en ik raakte die avond aan de praat en voordat ik het wist zaten we ruim twee uur te praten. Hij was niet alleen knap, maar ook slim, grappig en ontzettend aardig. Stiekem voelde ik wat kriebels in mijn buik die ik vakkundig wegwerkte met nog een glaasje witte wijn.

Aan het einde van de avond bood hij aan om met me mee te fietsen naar huis, aangezien ik behoorlijk aangeschoten was leek hem dat wel verstandig. Of het nu de wijn was of de losgeslagen vlinders, maar ik greep zijn aanbod met beide handen aan. In het donker fietsen we samen door de stille straten van Amsterdam. Ondertussen begon het zachtjes te regenen.

Eenmaal bij mijn huis aangekomen was de lichte regen veranderd in een zware stortbui. Ik bood hem aan om binnen even te schuilen tot de bui over was. Samen renden we naar de voordeur, en eenmaal binnen in de hal gebeurde het. Met onze haren nat van de regen staarde we elkaar aan, en wat de hele avond al in lucht hing gebeurde. Zijn lippen vonden de mijne en het voelde alsof ik zweefde. Al zoenend droeg hij me de trap op en zonder er verder bij na te denken hadden we seks. De beste seks ooit. Hij heeft het lichaam van een jonge god en hij wist precies hoe hij het moest gebruiken. Tot diep in de nacht genoten we van elkaar.

Schuldgevoel

Maar de ochtend brak aan en ik werd wakker met een schuldgevoel en een ongelofelijke kater. Wat had ik gedaan? De lakens delen met mijn tien jaar jongere stagiair. Hoe onprofessioneel kon ik zijn? Wat als ik ontslagen zou worden? Tom stelde me gerust. Hij vertelde me dat hij het tegen niemand zou zeggen en dat hij oprechte gevoelens voor me had. Wat me zo mogelijk nog meer in de war maakte. Ik zei dat ik tijd nodig had en stuurde hem weg.

Inmiddels is dat twee weken geleden. Tom en ik zien elkaar dagelijks op de werkvloer. Ook appen we elke dag, maar lichamelijk contact hou ik af. Hoewel ik niets liever wil dan hem aanraken. Als ik hem zie begin ik te blozen en krijg ik vlinders in mijn buik. Ik weet zeker dat ik verliefd op hem ben, en hij zegt dat hij ook verliefd is op mij. Toch worstel ik elke dag met de situatie. Hij is zoveel jonger en ik ben ook nog eens zijn leidinggevende. Ik heb geen idee hoe dit moet gaan werken, maar tot zijn stage is afgelopen zal ik mezelf in ieder geval moeten bedwingen.’

Lees ook:

Anoniem: Ik heb seks gehad met de man van m’n beste vriendin, op hún bruiloft