Redactie Persoonlijk 28 apr 2021, 10:00

Leestijd: 3 minuten

Anoniem: ’Ik liet mijn vriendin vallen omdat ze smetvrees had’

“Vroeger had ik een vriendin die aan smetvrees leed. Uiteindelijk liet ons clubje haar vallen omdat we niet met haar probleem konden omgaan.”

Anoniem: ‘Wij negeerden haar smetvrees’

„Op de havo gingen wij amper met het vwo om en andersom. Maar een klasgenote kende Carina van vroeger. Al snel maakte ik deel uit van hun clubje met zes of zeven meiden.
Carina was niet zo’n snob als de rest van het vwo – de reden waarom we die meestal links lieten liggen. Maar ze had ook bijzondere hobby’s. Zij wandelde bijvoorbeeld veel, wat wij nogal suf vonden. Ook wilde ze dolgraag aan kunstschaatsen gaan doen, waar wij ook van moesten gapen. Haar ouders konden dat echter niet betalen. Mijn klasgenote Loes vertelde dat Carina altijd al een geval apart was geweest.
De meiden in ons clubje kwamen regelmatig bij elkaar over de vloer. We praatten over school, jongens en popidolen, niet per se in die volgorde, en kwamen voor het eerst in de disco.

Anoniem: ‘Ik heb stiekem een hekel aan mijn stiefdochters.’

In de loop der tijd ging Carina steeds minder mee. Altijd had ze wel smoesjes, tenminste, wat wij dachten dat smoesjes waren. Want je kon je moeder toch wel een andere keer in het huishouden helpen?
Wij merkten dat Carina steeds meer afstand nam, letterlijk en figuurlijk. Hoe ze op een verjaardag na de taart haar handen bleef afvegen. Op de dames-wc op school betrapte ik haar met schoonmaakdoekjes.
We kwamen tot de conclusie dat zij smetvrees had. Maar hoe maak je dat bespreekbaar? Wisten wij veel. Niet dus. Het was makkelijker om haar probleem te negeren.
Na de middelbare school vlogen we alle richtingen uit. Contact houden was soms moeilijk, maar ik zag de meiden nog weleens. Carina eigenlijk zelden en ik was dan ook verbaasd dat zij belde: of ik mee op vakantie wilde? Ze stelde een Grieks eiland voor. Daar moest ik een beetje om lachen. Ik was het jaar daarvoor in Griekenland geweest en zelfs ik vond het er een bende.

Anoniem: ’Leuke treinman glipte door mijn vingers’

Wist ze dan niet dat het water niet drinkbaar was en dat je geen wc-papier mocht doorspoelen maar in de prullenbak moest gooien? In het dorpje had ik ook stapels vuilniszakken zomaar op straat zien liggen. Niet echt hygiënisch.
De eerste paar dagen op het Griekse eiland leek er niks aan de hand. Totdat tot me doordrong dat Carina wel erg lang douchte. Bovendien ging er elke douchebeurt een fles doucheschuim doorheen. Een hele fles!
Voorzichtig probeerde ik erover te beginnen. Ik geloof dat ik zelfs therapie voorstelde. Maar Carina wilde er niet over horen. Na die vakantie liet ik haar vallen. Daar heb ik spijt van, want had zij mijn hulp niet hard nodig?
In deze Covid 19-tijd moet ik veel aan haar denken, kan ik me een beetje in haar inleven. Zeker in het begin, maart en april vorig jaar, waste ik zo vaak mijn handen dat ze er rauw van werden. Constant was ik bezig met wat ik allemaal had aangeraakt, in wiens buurt ik was geweest, wat ik misschien wel had ingeademd. Dat is minder geworden, maar het zit nog altijd in mijn achterhoofd.
https://www.famme.nl/man-oniem-als-mijn-zoon-maar-geen-pestkoppen-treft-zoals-ik/
Ik kan me niet voorstellen hoe dat voor mensen zoals Carina moet zijn. Hopelijk heeft ze uiteindelijk toch een of andere antifobiecursus gedaan, anders moet deze periode niet zijn uit te houden.
Op Facebook heb ik haar gezocht en gevonden. Het lijkt prima met haar te gaan. Ze werkt intensief met mensen, wat me met bacterie-angst niet lijkt te doen. Ik twijfel nog of ik contact zal opnemen.”

Anoniem: ’Ik koos voor mijn vriend, niet voor mijn akelige zus’