Redactie Relatie 20 jun 2020, 07:01

Leestijd: 3 minuten

Anoniem: ‘Ik wacht net zolang totdat onze kinderen het huis uit gaan, dan vertrek ik ook’

‘Mijn man en ik zijn nu negentien jaar samen, waarvan zeventien jaar getrouwd. We hebben twee kinderen, de oudste is vijftien, de jongste is dertien. Over een paar jaar gaan ze het huis uit, de wijde wereld in. En ik ook’.

‘Het klinkt hard, koud en zeer zeker ook ongevoelig, maar voor mij is de koek op. Sterker nog, die koek was zes jaar geleden al op, als niet langer. De reden dat ik toen niet mijn koffers heb gepakt maar mijn tijd uitzit? De kinderen. Want is dat niet de voornaamste reden dat de meeste mensen bij elkaar blijven?’

‘Ik wacht net zolang totdat onze kinderen het huis uit gaan, dan vertrek ik ook’

‘Ik ontmoette mijn man op werk en het werd al vrij snel serieus tussen ons. Ik was 23, hij was 32. We hadden beiden een kinderwens, die van hem was op dat moment iets sterker, maar dat hing ook samen met ons leeftijdsverschil. Twee jaar na onze eerste date zijn we getrouwd en twee jaar later werd onze oudste dochter geboren. Niet veel later werd onze tweede dochter geboren en zo kabbelde ons leventje – en onze relatie voort.’

‘Ik heb nergens spijt van en zou zeer waarschijnlijk anno nu wederom voor hem en onze levensloop kiezen. Maar ik realiseer me ook dat ik op een gegeven moment wel weer toe bij aan iets anders. Niet zozeer aan iemand anders, maar wel aan een andere levensinvulling. Nu geniet ik van de kinderen, van ons gezin en alles wat daarbij komt kijken. Maar als dat straks wegvalt, dan is daarmee voor mij de lol er ook vanaf.’

‘Mensen gaan ook niet zomaar vreemd, is dat ook niet een logisch gevolg van een lange relatie?’

‘Ik geloof echt dat er koppels zijn die daadwerkelijk voor altijd samen willen zijn en niet kunnen wachten tot de kinderen het huis uitgaan, zodat ze meer ‘we-time’ hebben. Maar ik geloof nog meer dat de meeste stellen bij elkaar blijven vanwege de kinderen. Het is ook niet voor niets dat zoveel mensen een slippertje maken of zelfs een buitenechtelijke relatie hebben om de sleur te doorbreken.’

‘Voor mij gaat het dus niet om het vinden van een andere man, die behoefte heb ik ook niet. Ik wil alleen nog een keer mijn eigen leven leiden. Waarom moet ik me erbij neerleggen dat die tijd achter me ligt? Waarom mag ik straks als de kinderen hun vleugels uitslaan, ook mijn vleugels niet opnieuw uitslaan? Ik wil niet als een dood musje op de bank blijven zitten, met vader-mus naast me.’

‘Tik, tok, tik, tok’

‘Dus zit ik mijn tijd uit en geniet ondertussen van mijn twee meiden, het gezinsleven en deze fase in mijn leven. Maar ik weet wel zeker dat er nóg een fase op mij staat te wachten. En zodra het zover is, zorg ik dat ik er klaar voor ben. En dan trek ik de deur achter me dicht.’

Meer anonieme verhalen lezen?

• Anoniem: ‘Mijn vriend appt dagelijks met een andere vrouw. Valt dat onder vreemdgaan?’
• Anoniem: ‘Heb ik voor de verkeerde man gekozen?’
• Persoonlijk: ‘De grote liefde van mijn dochter valt in de categorie ‘fout vriendje’. Grijp ik in?’
• Anoniem: ‘Mijn vader heeft een affaire en mijn moeder heeft geen idee. Vertel ik haar iets – of niets?’