Redactie Persoonlijk 10 mrt 2021, 11:07

Leestijd: 3 minuten

Anoniem: ’Mijn schoonfamilie moest mij niet en liet dat duidelijk merken’

Wat als je de liefde van je leven ontmoet, maar je schoonfamilie er alles aan doet om jou het leven zuur te maken? Blijf je dan bij je lief of kies je voor een ander leven?

Mijn schoonfamilie moest mij niet en liet dat duidelijk merken

‘Je leert iemand kennen, leuk, gezellig, lief, attent. Hij wordt je allerbeste vriend en maatje. We werkten toen allebei fulltime, zaterdag het huishouden en de boodschappen. Zijn familie wilde dat we elke zondag op bezoek kwamen. Na een paar maanden wilde ik op die dag weleens iets anders doen, bijvoorbeeld op bezoek bij mijn eigen familie of een dagje strand.

Vies oud wijf

Dat werd me niet in dank afgenomen; ik verbrak een familietraditie. Commentaar en ruzie. Daarna kwam men erachter dat ik iets ouder was dan hij en was het gedaan met de vriendelijkheid. De woorden ’vies oud wijf’ kwamen regelmatig voorbij. Je zegt er niets van want je houdt van iemand.

We kochten een huis en knapten het op. De aanmerkingen van de schoonfamilie bleven komen. Dan vertel je dat je gaat trouwen en drie weken daarvoor komt de mededeling: „We hebben voor die datum Center Parcs geboekt en krijgen het geld niet terug, we willen 250 gulden.”

Een telefoontje naar Center Parcs waarom het niet kon worden verzet, leerde dat er helemaal niets was geboekt. Totale verbijstering!

https://www.famme.nl/anoniem-door-zoon-geld-kwijt/

Van kwaad tot erger

Na de geboorte van onze kinderen ging het van kwaad tot erger: nachtelijke telefoontjes, scheldkanonnades. Op zaterdag kwam men zwaar beschonken binnenvallen, waarna mijn man hen de deur uitzette. De achterdeur ging op slot.

Toen belde men bij de voordeur aan waarbij ik werd geduwd, wat blauwe plekken en gekneusde ribben opleverde. Onze huisarts wilde dat ik aangifte zou doen, maar dat heb ik niet gedaan.

Ik wilde terug naar mijn ouders omdat dit geen goede situatie voor de kinderen was. Mijn man praatte met een van onze beste vrienden – ik wist van niets – die ineens elke zaterdag op visite kwam.

Toen de bel ging, stond onze vriend, bijna twee meter, op en heeft hen op niet mis te verstane wijze weggejaagd. Bij terugkomst zei hij: “Als dit weer gebeurt, kom je bij ons.” Daarna heeft mijn man alle contact verbroken en bleef het redelijk stil. Hij zei steeds: “Trek het je niet aan.” We hadden een liefdevolle relatie.

Anoniem: ‘Mijn 18-jarige dochter heeft een baby, maar de zorg komt op mij neer.’

Dan komt er ineens een dag dat ze je man vinden, overleden aan een acute hartstilstand. Dan is met 53 jaar je leven voorbij. De leuke herinneringen houden je op de been en maken dat je verder gaat, doorgaat of hoe je het ook noemt. Je wordt er een kei in om een glimlach van de kapstok te pakken als je naar buiten gaat.

Hartenpijn

Nog steeds bereiken mij mondjesmaat aantijgingen, in de trant van: als ik toen was opgedonderd, dan had hij nog geleefd. Na vijf jaar leef ik alleen nog met de vervelende dingen die zijn gebeurd, de akelige brieven, het geschreeuw en gescheld. Ik kan me er niet meer van losmaken.

Bij dingen die de kinderen doen of zeggen, kan ik soms denken: zie je wel, zij zijn ook van die familie met die naam. Ik krijg steeds meer een hekel aan mijn eigen gezin en kan ook niet goed naar foto’s kijken. Was ik toen inderdaad maar weggegaan. Hartenpijn, ik weet het.

Als je schoonfamilie je echt niet moet en dat ook duidelijk laat merken, ga dan in vredesnaam weg. Als ik dat had gedaan, had ik misschien een leuk leven gehad met mensen die me wél waarderen.’

https://www.famme.nl/anoniem-ik-ben-net-mijn-moeder/