Ruth Oei-Abraham Relatie 30 mei 2020, 06:55

Leestijd: 3 minuten

Man-oniem: ‘Mijn vriendin is zó onzeker, ik word er radeloos van’

‘Vier jaar geleden kwam ik haar tegen in een kroegje in de Pijp in Amsterdam. Ze was uit met vriendinnen en ze viel me direct op. Een prachtige meid met een sprankelende uitstraling. De vriend met wie ik was wees me op het feit dat “staren onbeleefd is”.’

‘Na vier biertjes durfde ik op haar af te stappen. De knappe brunette stelde zich voor als Julia, schoof een beetje op ‘en de rest is geschiedenis’, zogezegd. Het was na de eerste, echte date al duidelijk – deze prachtige meid zou míj́n prachtige meid worden. En zo geschiedde. ‘

Mijn grote liefde is zó onzeker en er is niets dat ik lijk te kunnen doen om het weg te nemen

‘Na twee maanden heb ik haar voorgesteld aan mijn ouders en ook dat klikte vrijwel direct. Een maand daarna mocht ik bij haar ouders op de koffie en wederom, met succes. Toen Julia en ik exact zes maanden samen waren, heb ik ruimte in mijn kledingkast vrijgemaakt. Het was zover, ik had mijn prinses op het witte paard eindelijk gevonden.’

‘Ik zou nu zo graag willen afsluiten met ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’, maar helaas. Al vrij snel ontdekte ik dat Julia wat onzeker was. Tuurlijk, we zijn allemaal wel eens onzeker en ik weet van mijn zusjes dat vrouwen daar meer last van hebben dan mannen. Maar we hebben inmiddels vier jaar een relatie en hoe vaak ik ook zeg hoe prachtig ze is, hoeveel ik van haar hou en dat ik nooit, maar dan ook echt nooit bij haar weg zal gaan – het komt niet aan.’

Waar komt die onzekerheid toch vandaan?

‘Ze neemt niets van me aan, trekt elk complimentje in twijfel en bij elke vrouw die langsloopt checkt ze of ik haar niet nakijk. Ze vindt het maar niets als ik een biertje ga doen met vrienden en ik heb het gevoel dat ze mijn telefoon checkt. Ik geloof echt niet dat het aan onze relatie ligt of aan mij, ik denk echt dat de onzekerheid vanuit haar zelf komt. Ik doe ook echt enorm mijn best om die onzekerheid bij haar weg te nemen, maar zonder enig resultaat.’

‘Het gevolg is dat ik nu aan óns ga twijfelen. Want wat als ze zo onzeker wordt door mij? Waaróm gelooft ze me niet als ik zeg hoe dol ik op haar ben? Ik let ook echt op wat ik zeg en hoe vaak ik met de jongens afspreek, maar ik denk dat het ‘m daar niet in zit. Sterker nog, dat frustreert mij dan weer. Een relatie moet toch juist rust creëren? Nu ga ik steeds meer op mijn tenen lopen – dat lijkt mij niet een gezonde basis voor een relatie.’

Haar onzekerheid begint zijn tol te eisen

‘Ik heb zo vaak gezegd dat ze mijn ‘allesje’ is en dat ik met haar ‘achter de geraniums’ wil eindigen. Maar ze wil me niet horen, alsof ze weigert te geloven dat dat überhaupt een optie is. Het gevoel dat we het samen niet gaan redden, komt steeds vaker bij me boven drijven. Haar onzekerheid maakt me radeloos. Erger nog, haar onzekerheid jaagt me langzaamaan weg.’

‘Als iemand een idee heeft hoe ik mijn lieve, onzekere vriendinnetje kan overtuigen dat ze nooit en te nimmer onzeker zou hoeven zijn, graag. Deze man kan wel wat vrouwenhulp gebruiken …’

Meer persoonlijke dilemma’s lezen?

• Anoniem: ‘Mijn vriend appt dagelijks met een andere vrouw. Valt dat onder vreemdgaan?’
• Anoniem: ‘Mijn vader heeft een affaire en mijn moeder heeft geen idee. Vertel ik haar iets – of niets?’
• Persoonlijk: ‘De grote liefde van mijn dochter valt in de categorie ‘fout vriendje’. Grijp ik in?