Redactie Persoonlijk 2 jun 2021, 08:00

Leestijd: 3 minuten

Anoniem: ‘Ik heb een stokje voor die ellendige stagiaire gestoken’

“Onze nieuwe stagiaire was erg goed, maar bracht de hoofden op hol in ons bedrijf. Ik voelde me geroepen om daar een stokje voor te steken.”

Anoniem: ‘Die ellendige stagiaire’

„Ik werk al zo lang bij dit bedrijf dat ik de stagiairs niet meer op één hand kan tellen. Wij zijn een technische firma en krijgen meestal jongens. In een jaar komen er twee, drie voorbij. De verlegen types, de brutaaltjes. De wijsneuzen zijn het grappigst; ze weten het beter dan mensen met decennia ervaring.
Soms zie ik in één oogopslag dat het niks gaat worden. Soms vergis ik me ook. Ooit hadden we een stagiair die de eerste weken met paniek in zijn ogen rondliep maar die zich als een natuurtalent ontpopte. Nadat hij zijn opleiding had afgerond, bood onze directeur hem direct een baan aan. Fijne collega.
Af en toe komt er een stagiaire, want de dames zijn in opmars. Maar goed ook, anders worden we zo’n mannenbolwerk. Een paar jaar geleden was daar Sanne. Toen ik aan haar werd voorgesteld, gingen mijn nekharen recht overeind staan. Ik wist: zij gaat een probleem worden.

Anoniem: ‘Ik ben verliefd op mijn tien jaar jongere stagiair.’

Qua werkzaamheden viel er weinig op Sanne aan te merken. Ze moest nog veel leren en dat vond zij zelf ook. Gelukkig leerde ze snel, ze was nieuwsgierig, wilde het naadje van de kous over de bedrijfsprocessen weten.
Sommige meiden hebben geen gevoel voor een bepaalde bedrijfscultuur. Ooit droeg er eentje een naveltruitje en dan vond ze het vervelend dat er collega’s naar haar staarden. We hebben haar streng toegesproken.
Sanne zag er altijd keurig netjes uit. Maar ze had een verleidelijk aura om zich heen hangen. Zij had ook een berekenende blik in de ogen. Ze keek voortdurend om zich heen, zo van: wie zal ik nu eens voor mijn karretje spannen? Want de jonge boys in ons bedrijf haalden maar wat graag een kop koffie voor haar. Hadden ze een excuus om een praatje te maken.
Ik zag hoe zij langzaam maar zeker de hoofden op hol bracht. De jongemannen die haar koffie brachten, vroegen haar mee uit. Ze genoot duidelijk van de aandacht, maar sloeg alles af.
Sanne richtte haar pijlen op het management. Mij vond ze niet boeiend; te oud. Onze directeur was van haar gecharmeerd, maar was verder niet geïnteresseerd. Wel was hij na een tijdje zo onder de indruk van Sannes prestaties dat hij erover dacht om haar een vaste baan aan te bieden.
Eigenlijk werkte ik nooit over, maar er liep destijds een project dat dringend moest worden afgerond. Ook op andere afdelingen was het nog redelijk druk, maar ik lette daar niet op. Toen ik rond half tien ’s avonds naar buiten liep, zat mijn hoofd nog vol met dat project.
https://www.famme.nl/anoniem-ik-las-in-het-dagboek-van-mijn-dochter-dat-ze-is-ontmaagd/
Er wachtte mij een onaangename verrassing: Sanne in een innige omhelzing met de getrouwde manager van haar afdeling. Ze zagen mij niet.
Dit moest ophouden. De week erna stuitte ik op een computerbestand; een soort schaduwrapport van Sanne, als opdracht bij ons project. Het was briljant. Ik veranderde er een cijfer in waardoor het leek alsof zij een cruciale rekenfout had gemaakt.
Sanne hield uiteraard vol dat die fout niet de hare was, maar het deed haar de das om. De directeur wilde haar niet meer. Na haar stage droop ze af. De affaire met haar manager duurde vast niet lang meer; hij kon haar immers niet hogerop helpen.
Ik heb er eigenlijk spijt van. Wie weet had Sanne van grote waarde voor ons bedrijf kunnen zijn.”

Anoniem: ‘Ik heb al 4 jaar lang ruzie met m’n buren’