Chiara Izelaar Persoonlijk 21 feb 2020, 08:12

Leestijd: 7 minuten

Anoniem: ‘Ik wist dat ik nog steeds van ‘m hield en ik wilde stiekem ook wel begrijpen waarom hij mij dit had aangedaan’

Het enige wat deze vrouw wilde weten was waarom haar man er een affaire op nahield. Ze kwam op een intense manier achter het antwoord.

Wanneer je erachter komt dat je partner een affaire heeft verzwegen komen er allerlei emoties naar boven. Verdriet, woede, wanhoop en voornamelijk ook onzekerheid. Was jij niet lief genoeg? Vond hij haar aantrekkelijker? Wat heeft zij wat jij niet hebt? De vrouw die haar verhaal met ons deelt liep ook rond met deze vragen. Zij kwam er op een intense manier achter dat ze helemaal geen reden had om onzeker over zichzelf te zijn.

Een avondje op de bank

‘Een paar weken geleden, nadat mijn man had toegeven dat hij een affaire had met een veel jongere vrouw, stond de televisie aan. Ik kan me niet eens meer herinneren om welke serie het ging, maar in de aflevering die opstond interviewde een relatietherapeut verschillende koppels over het huwelijk. Één van de stellen probeerde hun relatie weer herstellen na overspel, en de therapeut begon te praten over waarom mensen ervoor kiezen hun partner belazeren. Het was alsof de therapeut mijn wond keihard openscheurde. Dit was nog veel te vers.’

Mijn man lag lui op de bank en was in het bezit van onze afstandsbediening. Hij vond ‘t blijkbaar geen probleem dat dit onderwerp werd aangesneden, hij zette het programma immers niet af. Ik ergerde me hier mateloos aan en dat liet ik hem weten ook. “Ik kan dit niet zien”, zei ik. “Zet het alsjeblieft af, ik kan haar stemgeluid niet eens verdragen”.

Ik wist wel dat deze vrouw niets te maken had met de keuze van mijn man. Zij fluisterde niet in zijn oor dat hij het met een 20-jarige moest doen in onze familieauto, terwijl ik voor het huishouden en onze drie kids zorgde. Zij overtuigde hem niet om mij wijs te maken dat hij een paar avonden in de week uitging met zijn vrienden. Maar toch kon ik haar niet uitstaan.

Opzoek naar antwoorden

Ik stond midden in de woonkamer een kunstwerk te schilderen, maar dat maakte me niets uit. Met mijn handen onder het verf begaf ik me naar de tv om ‘m uit te drukken. “Wacht!”, zei mijn man “Ik denk dat we dit moeten kijken”. En diep van binnen wist ik dat hij gelijk had. Ik had mijn kop al te lang in het zand gestoken, en mijn koppige houding om niets te bespreken hielp ons huwelijk niet bepaald verder. Mijn woede en wrok werden hierdoor alleen maar heftiger, ik kropte alles op. Misschien wel omdat ik gewend was aan het feit dat mijn man nooit wilde praten.

Dit verbaasde me dan ook enorm, mijn man had zich nooit eerder opengesteld. Ook niet toen ik hem vroeg waarom hij ervoor had gekozen om vreemd te gaan. Elke keer als het onderwerp omhoog kwam struikelde hij over zijn eigen woorden.

Dus toen hij het programma samen verder wilde kijken nam ik dit serieus. Ik wist dat ik nog steeds van ‘m hield en ik wilde stiekem ook wel begrijpen waarom hij mij dit had aangedaan. Hoe kon hij het leven en de familie die we samen hadden opgebouwd in elkaar laten storten? Misschien had deze relatietherapeut wel antwoorden voor me klaarliggen. Dus ik liet de televisie aanstaan.

Intens gesprek

De therapeut sprak tot me. “Men gaat niet vreemd omdat ze naar iemand anders verlangen, maar om het gevoel dat de ander de vreemdganger geeft.” Ik wierp een blik op mijn man en schrok toen ik zag dat zijn ogen zich vulden met tranen. “Was dat de reden waarom je vreemdging?”, vroeg ik voorzichtig. “Maakte zij gevoelens bij je los die ik niet meer…” Ik kwam niet eens uit mijn woorden. “Ja. Ik mis die vonk, die passie. Je ziet me niet meer staan. Zij herinnerde me eraan hoe fijn het is om verliefd te zijn en gewaardeerd te worden.”

Hij vertelde me dat zijn hoofd en hart met elkaar in gevecht waren. Hij hield niet van die andere vrouw en hij wist niet eens zeker of hij wel verliefd was op haar. Maar zij verlangde naar hem. Zij luisterde naar hem. Zij wilde hem.

Het was moeilijk mijn woede voor me te houden die avond. Ik had zijn drie kinderen op de wereld gezet. Ik hield ons huis op orde. Ik maakte zijn favoriete maaltijden. Ik zorgde voor onze sociale agenda. Dit merkte hij echter nooit op. Hij zei nooit eens; “Wat ben je een goede moeder” of “Ik zie dat je je best doet voor ons gezin”.

Ik wilde hem het liefst uitschelden voor onvolwassen klootzak. Hij verdiende mij niet als vrouw. Maar ik hield mijn lippen stijf, ik wilde weten wat hij nog meer te zeggen had. Dit was immers de eerste keer in ons 10-jarige huwelijk dat hij zijn mond opentrok.

“Ik heb er nooit over nagedacht om jou voor haar te verlaten”, sprak hij verder. “Ik wilde gewoon hete seks, ik wilde dat iemand naar me luisterde. En het was geen pretje om te praten over luiers of om aan te horen dat de vrouw van wie ik hield te moe was om de liefde met me te bedrijven”.

Dit was alles wat ik moest horen om te begrijpen waar hij vandaan kwam. Want ook ik droomde van een man die mij alle hoeken van het huis liet zien. In plaats daarvan vroeg mijn man of ik zijn ondergoed wilde wassen of de puistjes op zijn rug uit wilde knijpen. Kon hij zich niet bedenken dat hij niet de enige was die de opwinding, spannende nachten en spontane dates miste?

Gemengde gevoelens

Ik deelde dezelfde gevoelens, maar deed er inderdaad niets mee. Hij wilde wel met me op date, maar ik gaf hem niet het gevoel dat dit verlangen wederzijds was. Ook hadden we maanden geen seks. Ik wilde uitblinken in ‘moeder zijn’ en was vaak te moe om nog aandacht te besteden aan mijn man.

Nee, dit zijn geen excuusjes voor zijn daden. Maar ik was wel degene die hem constant afwees. Hierdoor voelde mijn man zich een hele lange tijd eenzaam. Oké, hij zei hier niets over, maar ik deed ook geen moeite om zijn behoeftes te vervullen. “Ik dacht dat als een andere vrouw dit deed, ik een betere echtgenoot kon zijn”, maar dit pakte uiteraard heel anders uit.’

Hoe je het ook wendt of keert, hij had niet het recht om buiten de deur te eten. Na onze situatie met verschillende mensen te hebben besproken, kon ik het nog niet loslaten. Ik koos er dan ook voor om verder te gaan zonder mijn man. Maar als jij ooit wordt bedrogen, is het JOUW beslissing. Wat anderen ook zeggen, als ik één ding heb geleerd is het wel dat sommige stellen juist dichter naar elkaar groeien na overspel.

Voor ons was het een té pijnlijke ervaring die we helaas niet samen hebben kunnen verwerken. Wel wil ik andere vrouwen meegeven dat het belangrijk is dat zij zich beseffen dat hun partner in feite geen behoefte heeft aan een ander, maar aan ‘het gevoel’. Liefde, aandacht, waardering, passie; jullie zijn hier uiteindelijk samen verantwoordelijk voor. Mis je deze aspecten in je relatie? Praat er dan over, voor één van jullie een verkeerde beslissing maakt.’

Lees ook: Vader: ‘Ik houd van de moeder van mijn kinderen, maar ik mis mijn vrouw’

Lees meer over overspel: 

• Venus vs Mars: 8 mannen en vrouwen vertellen wat zij zien als vreemdgaan
• Hoe raak je weer verbonden met je partner na ontrouw?
• Moeder:’Toen ik thuis kwam lag mijn man met onze oppas in bed’

Scary Mommy