Laurien Bleeker Zwanger 25 okt 2024, 09:01

Leestijd: 4 minuten

Angela weer zwanger na verlies van Cas: ‘Lekker onbeperkt kroelen wanneer ik dat wil’

Wie het EO-programma Handen aan de couveuse gezien heeft, kreeg een kijkje in het korte leven van Cas en zijn ouders Angela en Damian. In het programma namen zij afscheid van hun veel te vroeg geboren baby. Wij spraken met Angela die, na deze heftige periode in haar leven, weer zwanger is.

Hoe is het nu met je?

Angela: “Het gaat goed nu. Ik ben op dit moment 17 weken zwanger van een meisje, het zusje van Cas. Ik kijk er heel erg naar uit om straks met de kinderwagen rondjes met haar te lopen. Lekker onbeperkt kunnen kroelen, wanneer ik dat zelf wil. En natuurlijk om als gezin samen te genieten.”

Hoe ervoer je de periode na het overlijden van Cas?

“Je gaat met een baby in een kistje de auto in, dat is niet hoe je na een bevalling naar huis wil gaan. Dat was erg moeilijk en je moet dan ook van alles gaan regelen. Er komen vragen op je af: wil je hem begraven of cremeren, wil je hem mee naar huis of in het mortuarium laten. Dat wilden we sowieso niet, we wilden hem bij ons thuis hebben.

In het ziekenhuis heeft familie al afscheid genomen van Cas. Al die emoties vonden we zo heftig, dat we daarna echt even alleen met hem samen wilden zijn. Hij heeft twee dagen thuis opgebaard gelegen en we hebben toen veel tijd met z’n drietjes doorgebracht. Daarna hebben we hem samen naar het crematorium gebracht. Een uitvaart wilden we niet, we deden dit samen. Die laatste kus aan Cas, dat was zo lastig.

Een paar weken later konden we zijn as ophalen. De weg ernaar toe heb ik alleen maar gehuild, het leek een soort besefmoment dat hij er echt niet meer was. Aan de andere kant hadden we hem juist weer thuis. Op de laatste dag in het ziekenhuis, toen Cas net overleden was, hebben we een 3D-scan laten maken door Belly Sisters, voor een tastbaar beeld van Cas. Zijn as is daar in verwerkt. Pas toen zijn beeld klaar was, had ik echt het gevoel dat hij weer thuis was.”

En dan zit je midden in een rouwproces…

“Ik had nog verlof, dus ik was thuis. Dat ging met ups en downs. Ik probeerde wel dingen te ondernemen, bijvoorbeeld even wat doen met vriendinnen, maar ik had ook veel slechte dagen. Daarop was ik alleen maar aan het huilen. Na tien weken thuis zitten, wilde ik weer aan het werk. Dat heb ik opgebouwd en ik kon daar even goed mijn zinnen verzetten. Alleen komt de verwerking dan alsnog, in de auto terug naar huis of ‘s avonds op de bank. Je kunt niet gaan werken en het gewoon maar weg stoppen. Gelukkig kunnen Damian en ik er samen goed over praten. We rouwen wel apart van elkaar, door bijvoorbeeld alleen te huilen zonder de ander erbij. Maar we rouwen wel op dezelfde manier en hebben daarom steun aan elkaar.”

Hadden jullie het destijds ook over opnieuw zwanger worden?

“Daar hadden we het vrij snel over, drie maanden na het overlijden van Cas wilden we dat alweer proberen. Eigenlijk mocht dit niet van het ziekenhuis, ze adviseren een half jaar of een jaar te wachten. Zodat je lichaam even rust krijgt, want ik was natuurlijk wel gewoon bevallen. Achteraf ben ik blij dat we niet zo lang gewacht hebben, want we kwamen in een traject terecht.

Mijn eerst regelmatige cyclus werd steeds langer en na onderzoeken kwam naar voren dat ik PCOS heb. Hier kreeg ik medicijnen voor en via IUI ben ik weer zwanger geraakt, maar dat was dus pas ruim een jaar na het overlijden van Cas. Natuurlijk was ik heel blij, maar ik sta minder onbezorgd in de zwangerschap dan bij Cas.

Na zijn overlijden heeft de patholoog de placenta van Cas onderzocht. Waarschijnlijk is hij zo vroeg geboren door gedeeltelijke loslating van de placenta, maar ik heb niet de klachten gehad die daarbij horen. Toch beschouwen de artsen het wel zo, daarom krijg ik daar nu medicijnen voor. De kans dat het weer gebeurt is klein, slechts 7 procent. Ik maak me daarom niet druk dat het weer gebeurt en ik wordt goed gecontroleerd in het Erasmus MC.

Hoe ervaar je je zwangerschap nu?

Hoewel ik er rustig in sta, spoel ik het liefst door tot 32 weken. Ik ben er dus wel anders mee bezig. Zo wil ik dit keer bij 24 weken mijn vluchtkoffer gepakt hebben, want vorige keer hadden we natuurlijk niets klaar staan. Verder geniet ik wel van deze zwangerschap. Ik koop kleertjes voor haar en wil wat dingen aan de kinderkamer veranderen. Ook dat wil ik rond de 24 weken gedaan hebben.

We krijgen een meisje. We hadden ons lang ingesteld op een jongen, maar het maakt me helemaal niet uit, als we dit meisje maar gezond in onze armen krijgen.”

Lees hier meer over Angela en Cas en lees hier alles over de beslissing van de artsen om de behandeling van Cas te staken.

Carina: ‘Hij zou na zijn geboorte komen te overlijden’