Maaike van de Graaf Gezondheid 5 okt 2020, 14:36

Leestijd: 5 minuten

Alissa (24) voelt zich dagelijks eenzaam: ‘Ongelukkig, terwijl ik weet dat ik niet te klagen heb’

Bijna één op de tien Nederlanders voelt zich sterk eenzaam en Alissa in een van hen. De 24-jarige vrouw kampt al jaren met eenzaamheidsgevoelens. En hoewel ze naar eigen zeggen alles heeft wat haar hartje begeert, voelt ze zich toch iedere dag weer alleen.

Famme.nl spreekt Alissa over hoe het is om je eenzaam te voelen en waarom het volgens haar zo belangrijk is het taboe rondom het onderwerp te doorbreken.

Week tegen Eenzaamheid

Van 1 tot en met 8 oktober is het de Week tegen Eenzaamheid en wordt extra aandacht gevraagd voor Nederlanders die dagelijks kampen met eenzaamheid. Dat is hard nodig, vindt Alissa. De 24-jarige vrouw woont op zichzelf in Rotterdam, heeft een leuke baan bij het ministerie van Binnenlandse Zaken, werkt als vrijwilliger bij het Alzheimercentrum én heeft een eigen paard waar ze bijna iedere dag voor moet zorgen. Hoewel het leven van Alissa dus als druk en sociaal klinkt, is niks minder waar. ‘Iedere dag weer voel ik me eenzaam’, vertelt ze. ‘Ik ben me ongelukkig, terwijl ik weet dat ik niet te klagen heb.’

Al van jongs af aan kampt Alissa met eenzaamheidsgevoelens. Wanneer we haar vragen hoe het voelt om eenzaam te zijn, antwoordt ze: ‘Heel, heel verdrietig en leeg. Elke dag weer. Ik kruip dan in m’n eigen schulp en ga me daardoor dan nog meer alleen voelen.’ Dat Alissa zich eenzaam voelt, komt overigens niet per se omdat er niemand is waarmee ze kan praten. ‘Ik ben vooral heel bang dat anderen me niet begrijpen.’ De jonge vrouw is gediagnosticeerd met PTSS en kamp met paniekaanvallen waarvan ze bang is dat niemand ze serieus neemt. ‘Op die momenten voel ik me extra alleen.’

‘Ik kan me alleen voelen in een zaal met honderd man’

Het meest vervelende aan het gevoel van eenzaamheid vindt Alissa de onrust en de onzekerheid die erbij komt kijken. ‘Ik kan me heel alleen voelen in een zaal met honderd man. Vooral omdat ik dan bang ben dat mensen iets van mij vinden of me uitlachen.’ De mening van anderen – zo blijkt wel uit het gesprek met Alissa – is voor haar heel belangrijk. ‘Vroeger werd ik gepest vanwege m’n rode haren en dat heeft ertoe geleid dat ik ontzettend onzeker ben.’

Die onzekerheid gaat verder dan enkel het eenzame gevoel. Er zijn namelijk momenten dat Alissa niet naar een verjaardag of bijeenkomst durft te gaan. ‘Ik ben dan bang dat mensen me raar of gek vinden, dat ze door hebben dat ik een snelle ademhaling heb en dat ze me dan gaan uitlachen.’ Het gevolg is dat ze een aantal dagen alleen in haar woning zit. ‘Daardoor voel ik me natuurlijk nog eenzamer.’ Ze noemt het dan ook wel een vicieuze cirkel waar ze in zit, eentje waar ze tot op heden nog niet is weten uit te komen.

Alissa: 

Een doodenge stap

Toch heeft Alissa wel degelijk een idee wat haar zou helpen om uit die vicieuze cirkel te komen, namelijk erover praten. ‘Ik ben daar zes maanden geleden mee begonnen. Daarvoor had ik het met familie en vrienden nooit over mijn eenzame gevoelens. Niemand wist ervan. ‘ De reden dat Alissa zo lang niet heeft gepraat over haar gevoel, heeft vooral te maken met schaamte. ‘Ik schaam me heel erg en ben bang dat mensen mijn gevoelens niet serieus zullen nemen. Maar ik weet tegelijkertijd ook dat hoe meer ik erover praat, hoe beter het gaat.’ En dus stapte ze over de drempel en ging ze in gesprek.

Doodeng vond Alissa het, toen ze vrienden vertelde over hoe alleen ze zich voelt. ‘Maar gelukkig kreeg ik alleen maar warme reacties. Het is fijn dat mijn familie en vrienden er nu rekening mee kunnen houden. Dat ze af en toe een belletje geven en dat ik weet dat – wanneer ik me alleen voel – er iemand is die me wil steunen.’ Het hebben over eenzaamheid en het doorbreken van het taboe daarop, is volgens Alissa dan ook een goede stap om de eenzaamheid aan te pakken. ‘Het gevoel hebben dat je niet de enige bent is heel fijn.’

Praat en doorbreek het taboe

In de korte periode dat Alissa over haar eenzaamheid praat, heeft ze dan ook grote stappen gemaakt wat betreft haar onzekerheid en angst. Ze raadt daarom iedereen die zich alleen voelt, aan om te praten. ‘Ik weet als geen ander hoe moeilijk dat is, maar eigenlijk moet je het gewoon doen. Is het niet met een bekende, dan wel met een vreemde. Want zo lang je in je eentje blijft piekeren, blijf je in die vicieuze cirkel zitten. En ja, dan heb ik het natuurlijk ook over mezelf.’

Juist door het gesprek te voeren, krijgt Alissa meer vertrouwen in de toekomst. Op de vraag hoe ze die voor zich ziet, antwoordt ze: ‘Ik hoop dat ik over een paar jaar meer rust heb, dat ik minder last heb van paniekaanvallen en dat ik eerder op iemand durf af te stappen.’ Of ze daar vertrouwen in heeft? ’50/50, het verschilt per dag. Ik hoop het vooral heel erg.’

Weekblad Margriet lanceerde afgelopen week – in samenwerking met De Luisterlijn – de zogeheten Margriet Belbuddy’s. Eenzame mensen, van jong tot oud, kunnen met Margriet lezeressen in contact komen via een speciaal opgezette bellijn. Of je nou je struggles wil delen of gezellig wil kletsen, via 088 076 77 00 krijg je van maandag tot en met vrijdag tussen 18.30 uur en 22.00 uur een Belbuddy aan de lijn. 

In onderstaande video spreekt onder anderen Alissa over hoe eenzaamheid voelt.