Janneke Juffermans Persoonlijk 3 sep 2022, 08:15

Leestijd: 6 minuten

Adriënne: ‘Ik kom de dag niet meer door zonder een paar slokken alcohol’

Een alcoholverslaving ziet er niet bij iedereen hetzelfde uit. Dat weet Adriënne als geen ander, want zij komt de dag niet meer door zonder te drinken. “Of er nu echt één moment was waarop alcohol zo belangrijk voor me werd, weet ik niet. Zoiets gaat geleidelijk, denk ik. Wat ik nog wel weet, is dat ik het leven als puber best heftig vond en dat mijn verslaving in die jaren is ontstaan.

Er speelden geen grote problemen in mijn leven, maar ik was – en ben – denk ik een heel gevoelig iemand. Ik vond het heftig wat er in die periode allemaal op me afkwam, realiseer ik me nu.

Alcohol is een steeds grotere rol in mijn leven gaan spelen

Ik zat voortdurend vol vragen en twijfels over mezelf en over de wereld. Was ik wel leuk genoeg? Wat ik wel mooi genoeg? Vonden anderen mij wel belangrijk genoeg?

Ongefilterd

Als mensen in mijn familie een conflict hadden, kon ik me daar twee dagen naar over voelen. Als ik soms naar het nieuws keek, voelde ik me daarna somber: waar moest het heen met de wereld? En na een druk verjaardagsfeestje was ik helemaal uitgeteld.

Nu ik wat ouder ben, denk ik dat het leven ongefilterd bij me binnenkomt en dat ik dat niet goed verdraag. Nog steeds merk ik dat. Het liefste ben ik alleen, en een weekend met een lege agenda is geen probleem voor mij. Na een week werken ben ik helemaal uitgeteld.

Jus met wodka

Op mijn vijftiende had ik een vriendje dat wat ouder was en een slechte invloed op me had. Hij maakte vaak opmerkingen over mijn uiterlijk, manipuleerde me en heeft me zelfs een paar keer geslagen. Hij kon ook heel lief en charmant zijn en dan voelde ik me, onzeker meisje dat ik nu eenmaal was, heel bijzonder. Door hem maakte ik kennis met alcohol: af en toe dronken we samen bier. Niet dat ik dat toen zo lekker vond, maar ik wilde graag in de smaak vallen bij hem.

De eerste keer dat ik dronken was, was op een familiefeest. Ik kom uit een grote familie, dus het was druk en niemand lette erop wat en hoeveel ik eigenlijk bestelde. Ik had die week ervoor voor het eerst een drankje met wodka geproefd en dat beviel me wel. Dus aan de bar liet ik steeds een jus met wodka klaarmaken voor mezelf. Achteraf bleek dat ik er 17 op had…

Fles in kledingkast

Van mijn ouders mocht ik eigenlijk niet drinken, maar vanaf dat moment kocht ik af en toe wat voor mezelf. Gewoon omdat ik het lekker vond om ‘s avonds een slok te drinken voordat ik ging slapen. De fles bewaarde ik in mijn kledingkast, ik wist dat mijn ouders daar toch nooit keken.

Eigenlijk is er daarna geen dag voorbij gegaan waarop ik geen alcohol dronk. Aanvankelijk deed ik het alleen ‘s avonds, ik had niet het idee dat dat een probleem kon worden. Mijn ouders en mijn broers en zusje hebben in die tijd nooit iets door gehad. Ik was veel op mezelf, ik kwam vaak laat uit bed, maar blijkbaar vonden ze dat normaal: ik was tenslotte puber.

Nooit geprobeerd

Toen ik op mijn achttiende een opleiding ging volgen en op kamers ging wonen, vond ik dat heel heftig. In een huis met onbekenden gaan wonen, al die nieuwe gezichten op school, de torenhoge verwachtingen op de opleiding… Door te drinken, kwam het allemaal niet zo hard en ongefilterd bij me binnen.

Dat is denk ik altijd de belangrijkste reden geweest waarom ik alcohol nodig heb: zonder kan ik de dag, de wereld niet aan. Althans, dat denk ik. Want eigenlijk heb ik dat dus nog nooit geprobeerd.

Kortsluiting

Ik ben nu 25 en jarenlang heb ik het niet als probleem gezien. Ik stond er simpelweg niet bij stil dat het niet normaal is als je elke dag alcohol nodig hebt om te kunnen functioneren. Toen ik op mijn 21e een dag thuis was terwijl mijn ouders op vakantie waren, ging ik onderuit. Ik wist toen niet precies wat er gebeurde. Het was alsof er kortsluiting plaatsvond in mijn lichaam. Ik schrok me rot.

Inmiddels weet ik dat ik epileptische aanvallen kan krijgen en dat overmatig alcoholgebruik hier een rol bij kan spelen. Ik besloot op dat moment dat ik mijn leven moest gaan beteren, maar nog zag ik het niet als een probleem. Ik dacht simpelweg: ik moet gewoon wat minder drinken.

Kan ‘t ff wat minder? 6x tips om minder alcohol te drinken

Ontkend

Ik heb toen wel opgebiecht aan mijn familie wat er was gebeurd en dat ik te veel gedronken had op die avond. Vanaf dat moment ging mijn familie meer op letten, maar altijd als ze me alcohol zagen drinken, zei ik dat het best kon, als ik het maar met mate deed. Niemand dacht of zei hardop dat ik een probleem had. Zelf heb ik het ook heel lang ontkend.

Toen ik mijn eerste baan had, kocht ik ook mijn eerste huisje. Op die plek moest ik voor het eerst onder ogen zien dat ik wél een probleem heb. Soms lag ik in het weekend het grootste deel van de dag laveloos op bed. Ik ging om de beurt naar de verschillende supermarkten in mijn wijk omdat ik niet wilde dat mensen zouden denken dat ik een probleem had.

Plamuren

Op mijn werk functioneerde ik prima, dus ook daar had niemand iets door. Je leert heel goed om je verslaving te verbergen: elke dag plamuurde ik mijn gezicht dicht, zodat niemand mijn vlekkerige huid zou opmerken. En in mijn tas had ik altijd een flesje water zitten, met drank erdoorheen gemengd. Bovendien zijn mijn collega’s zelf ook niet vies van een drankje, dus niemand keek er gek van op als ik wat glazen achterover sloeg tijdens een borrel.

Als je erop gaat letten, is het echt bizar hoe vanzelfsprekend alcohol is geworden: drinken wordt gezien als stoer en belangrijk, als iets wat er gewoon bij hoort. Maar ik weet welke risico’s eraan kleven.

Stoppen

Inmiddels ben ik zover dat ik erken dat ik alcoholist ben. Ik dacht vroeger altijd dat dat mensen waren die lallend op een bankje zaten of dat het verlopen figuren waren die continu met een fles in de hand rondliepen. Dat ik het ook zélf zou kunnen zijn, had ik nooit gedacht. Het heeft me jaren gekost om dit toe te geven.

En ik weet nu dat er maar één volgende stap kan zijn: stoppen. Ik wil niet meer 24/7 alles door een filter bekijken, en voortdurend half verdoofd door het leven wandelen. Ik wil weer leven, ik wil alles gewoon kunnen voelen, ook als die gevoelens pijn doen of heftig zijn. Ik heb vorige week een afspraak gemaakt met de huisarts om te bespreken hoe ik dit het beste kan gaan doen. Ik zie er enorm tegenop, maar ik móet het doen van mezelf.”

3 non-alcoholic cocktails om deze zomer te maken