Laurien Bleeker Nieuws 29 sep 2022, 11:31

Leestijd: 4 minuten

Veel angst om baby Ace in Handen aan de couveuse: ‘Dit is het moment dat we hem aan de beademing moeten leggen’

In het EO-programma Handen aan de couveuse volgt Anne-Mar Zwart ouders met veel te vroeg geboren of ernstig zieke baby’s. De kindjes liggen op de IC Neonatologie van het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis. Vorige week zagen we de veel te vroeg geboren baby Ace die drie weken na zijn geboorte al een zware operatie moest ondergaan. Ook in de aflevering van deze week heerst er veel angst om baby Ace in Handen aan de couveuse.

Deze aflevering leven we weer mee met zijn ouders Ashley en Thomas. Er staat goed nieuws voor de deur, maar dat is van korte duur. Ook zien we Bianca en Gert-Jan. Zij hebben al een dochtertje van een jaar en Bianca is nu zwanger van een tweeling.

Een vruchtzak en dezelfde placenta

De tweelingzwangerschap van Bianca is zeer zeldzaam. De jongens delen de vruchtzak én de placenta, en dat is niet zonder risico’s. De kinderen zijn eigenlijk een bedreiging voor elkaar, legt de arts uit. Bianca moet dan ook in het ziekenhuis verblijven om elke dag gecontroleerd te worden. Zo wordt de conditie van de tweeling goed in de gaten gehouden. Hoe dat voor haar is? “Het is afzien, maar ik doe het voor de twee boys. Ik vind het vooral moeilijk dat ik niet bij mijn dochter kan zijn.”, vertelt ze. Gelukkig komt haar dochtertje een paar keer per week op bezoek.

De tweeling wordt sowieso prematuur geboren. Bianca krijgt dan ook alvast een rondleiding op de afdeling Neonatologie. “Het stelt me gerust dat ik weet waar ze naartoe gaan na de geboorte en hoe het er daar aan toe gaat.”

Elke dag krijgt Bianca een CTG om de hartslag van de jongens te meten. Mocht er iets afwijkends te horen zijn, dan zijn de jongens mogelijk in gevaar. Er zijn op dit moment onregelmatigheden te horen bij een van de baby’s. Dat wordt extra in de gaten gehouden. “Het wordt wel spannend nu. Ik heb een licht vermoeden dat het een dezer dagen gaat gebeuren…”

Met spoed naar de OK

Bianca krijgt gelijk: ze wordt even later met spoed naar de OK gebracht waarna de jongens via een keizersnede geboren worden na 32 weken zwangerschap. Het lijkt goed te gaan met de tweeling, maar de longen van de jongens zijn nog niet helemaal volgroeid. Ze krijgen daarom extra zuurstof. Dan komt het moment dat Bianca haar jongens te zien krijgt. Baby Rens mag zelfs even bij mama liggen, dat had ze niet verwacht. “Wat ben je klein!” Ook baby Fijs komt even langs zodat mama hem kan bewonderen. Een paar dagen later vertelt ze blij: “Het gaat beter dan verwacht. Het is afwachten tot ze naar een ander ziekenhuis overgeplaatst kunnen worden.”

Baby Ace

Bij baby Ace van ouders Ashley en Thomas (die slechts 850 gram woog bij zijn geboorte) mag zijn stoma er eindelijk uit en dat betekent dat hij bijna naar huis mag, als alles goed blijft gaan. Moeder Ashley durft weer een beetje te hopen: “Dit is weer een stapje dichterbij huis.” Ace is klaar voor de operatie waarbij zijn stoma wordt verwijderd. Ashley mag mee de OK in, papa Thomas moet afscheid nemen en dat valt hem zwaar. Het is een lastig moment. Uren later wachten de ouders nog steeds. Moeder Ashley vertelt geëmotioneerd: “Ik vond het zo zielig om hem alleen te laten. Dat breekt echt je hart. Nu ligt hij daar op die grote tafel…”

Angst om baby Ace in Handen aan de couveuse

Gelukkig is na uren wachten de operatie klaar en is alles goed gegaan. Maar precies een week na de operatie wordt Ace ernstig ziek. Daardoor heerst er veel angst om baby Ace in Handen aan de couveuse. De stap naar huis is opeens heel ver weg. “Ik had dit niet verwacht. Het is zo’n tegenvaller”, uit Ashley zich in tranen. In het voorstukje van de volgende aflevering zien we dat baby Ace aan de beademing moet. “Ik denk dat hij zieker is dan dat hij aan de buitenkant laat zien. En daarom denk ik dat dit wel het moment is dat we hem aan de beademing moeten leggen”, legt een van de zorgverleners uit aan een verdrietige Ashley en Thomas.

Zware tijden in Handen aan de couveuse: ‘Soms voelt het alsof ik geen kind heb’