Muriel Oonincx Kinderen 28 okt 2015, 11:00

Leestijd: 4 minuten

8 manieren om je kinderen te verpesten

Kinderen. Je wilt ze zo graag hebben en dan krijg je ze. Ze laten opgroeien tot evenwichtige, zelfstandige persoonlijkheden is alleen nog niet zo makkelijk en opvoedgevaren liggen op de loer, ookal bedoelen we het zo goed.

Ze zijn de lichtpuntjes in ons leven en vanaf geboorte tot zelfstandigheid overladen we onze kinderen met liefde. We coachen ze naar een gelukkig en succesvol leven, althans dat denken we. Deze gedachte houdt namelijk regelmatig geen stand omdat er onderweg nogal wat zaken verkeerd aangepakt worden, met als gevolg dat je kind wel eens angstig, boos, onzeker, sociaal onmachtig en ongelukkiger zou kunnen worden. Pas dus op voor deze acht valkuilen die je kind kunnen verpesten.

1. Negeer de gevoelens van je kind

Als je kind in bepaalde situaties bang, boos of heel verdrietig is en jouw reactie daarop is om het negeren, ze ermee te plagen of ze zelfs voor die gevoelens te straffen, dan neem je je kind niet serieus. En zegt ermee dat wat ze voelen verkeerd is. Hierdoor ontzeg je ze liefde en mis je de kans om een open en kwetsbare relatie op te bouwen die hen later leert dat er onvoorwaardelijk van ze gehouden wordt.

Bron: babynameslog

2. Inconsequente regels

Als je als ouder niet praat over je verwachtingen, kan een kind ook niet leren hoe ze zich horen te gedragen op een passende manier. Regels geven richting en stellen grenzen, waarmee ze leren wie ze zijn. Of dat nu goed is of soms slecht. Als het leven in huis vaag en onduidelijk is zonder die duidelijke grenzen, gaan ze het zelf maar uitvinden. Dit leidt tot een laag zelfbeeld en probleemgedrag.

3. Je kind is je beste vriend

Vraag geen advies aan je eigen kinderen en deel niet je eigen besoignes, zorgen en relatieproblemen met je nageslacht. Als je je verslagen en hulpeloos opstelt zullen ze je nooit leren respecteren en gaan ze je eerder als een gelijke (is kind) behandelen of zelfs erger. Gebruik je kind dus niet als therapeut. Laat ze zien dat je een probleem aan kan, de uitdagingen en verdriet in het leven met opgeheven hoofd kunt dragen. Wees een echt en emotioneel mens, maar val je kinderen niet lastig met volwassen shit.

4. Haal je partner neer

Als je geen liefde, affectie en respect toont voor je partner waar je kind bij is kan hij of zij ook geen graadmeter ontwikkelen voor het tonen van liefde naar anderen. Als je je partner afvalt, afwijst of zelfs dreigt met scheiding zal je kind in een continue staat van angst leven. Als je al gescheiden bent en je koud, boos, bitter en verwijtend opstelt geef je een signaal af dat je ex de schuld van de scheiding is. Hiermee veroorzaak je onterechte verstoting van de andere ouder.

5. Het straffen van onafhankelijkheid en opgroeien

Ookal willen we onze kinderen het liefst bij ons houden, zo klein en dichtbij als mogelijk, het resultaat is dat we ze straffen om groot te groeien. Kinderen gaan zich schuldig voelen over hun ontwikkeling wat grote onzekerheid en rebelleren tot gevolg kan hebben. Laat kinderen uitwaaieren en opgroeien tot zelfstandige en onafhankelijke mensen.

6. Beschouw je kind als een verlengstuk van jezelf

Wanneer je je eigen imago gaat laten afhangen van het succes van je kind, dan leer je ze eigenlijk dat ze niet geliefd zijn om wie ze zijn, maar om wat ze kunnen en hoe goed ze jou kunnen laten voelen. Schoolrapporten, sportprestaties, aantal vriendjes, het uiterlijk van je kind. Al deze externe zaken mogen nooit jouw persoonlijke driver worden. Je wil toch niet dat je kind een pleaser wordt en zich altijd afvraagt ‘ben ik wel goed genoeg.’

7. Bemoei je met de relaties van je kind

Pas op dat je niet de regisseur wordt van jouw kinds relaties, hoe goed bedoeld ook. Of dat nu met vriendjes, leraren of familie is, je ermee bemoeien en problemen voor hen willen oplossen beperkt ze in hun volwassenheid. Een voorbeeld: Je kind komt in de problemen met een leraar op school. Door er meteen op af te rennen en het te gaan oplossen en ze vrij te pleiten leren ze nooit hoe ze zelf hun mannetje kunnen staan in moeilijkere omstandigheden in relaties.

8. Té beschermend zijn

Als we bij elk probleem, emotie of pijntje over-beschermend reageren veroorzaak je een overdreven zelfvertrouwen dat de grens naar narcisme bereikt. Zo zullen ze altijd denken dat alles voor hen gedaan wordt en op een gouden bordje wordt aangereikt. Als dat, natuurlijk, niet gebeurt raken ze verward en snappen ze niet dat ze niet krijgen wat ze ‘verdienen’. Wat depressieve gevoelens tot gevolg kan hebben.

Lees ook: 8x wat je nooit tegen je kind moet zeggen