Sharon van der Werf Kinderen 7 jul 2017, 14:05

Leestijd: 3 minuten

4 redenen waarom je de driftbui van je peuter niet moet negeren, noch straffen

Driftbuien en peuters gaan nu eenmaal samen. De een heeft het wat vaker en heftiger dan de ander. Soms weet je even niet hoe je het moet oplossen, maar een ding is zeker: straffen of negeren is nooit een goed idee.

1. Peuters kunnen er niets aan doen dat ze een driftbui hebben

Peuters hebben een woedeaanval om een simpele reden: hun hersenen zijn nog niet volwassen. Doordat er nog geen volledige hersengroei is, kunnen ze niet dezelfde emoties tonen als wij. Onze geavanceerde hersenen kunnen impulsen verwerken, de hersenen van peuters kunnen dat niet. Als ze een driftbui hebben doen ze dit niet om stout te zijn, ze worstelen gewoon met grote gevoelens of slechte communicatieve vaardig. Ahhh.

Voor ons komt het misschien belachelijk over om een driftbui te krijgen omdat hij de rode sokken in plaats van de blauwe aan wil, maar voor een peuter zijn zulk soort dingen net zo belangrijk als het betalen van de huur voor ons. Omdat het geen ‘big stuff’ is voor ons, betekent dat niet dat dit ook voor een peuter zo is.

LEES OOK: Zo bescherm je je kinderen tegen een driftbui in de supermarkt

2. Peuters kunnen zichzelf niet kalmeren

Volwassenen kunnen zichzelf kalmeren – ok, de een beter dan de ander – peuters niet. Ze hebben ons nodig om te helpen te kalmeren. Ze hebben behoefte aan knuffels, geduld en steun. Als je peuters laat ‘afkoelen’ op de naughty-chair, werkt dat alleen maar averechts. Kinderen denken niet na over wat ze verkeerd gedaan hebben, of hoe ze zich de volgende keer beter kunnen verdragen. Uiteindelijk worden ze misschien rustig door twee redenen: óf ze zijn uitgeput, óf ze komen er achter dat je pas weer lief tegen ze doen als zij niet meer huilen. Slik…

[source id=”attachment_121082″ align=”none”][/source]

3. Peuters voelen zich net zo slecht over een woedeaanval als jij

We weten het, een peuter met een woedeaanval kan hartstikke moeilijk zijn. Het kan vaak voelen alsof de peuter het expres doet, om jou op het kastje te jagen. Het gebeurt altijd in het openbaar, of als je extreem moe bent. Jij voelt je beschaamd, boos en hulpeloos als zoiets gebeurt. Maar vergeet niet: een peuter voelt zich net zo! Ze genieten echt niet van die woedeaanval.

4. Peuters krijgen een driftbui omdat ze zich niet connected voelen

Een van de belangrijkste redenen waarom peuters een driftbui krijgen, is omdat ze geen samenhang voelen met hun ouders. Oorzaken hiervan zijn bijvoorbeeld als ze een broertje of zusje krijgen, als ze beginnen met het kinderdagverblijf of als mama weer aan het werk gaat. Eigenlijk best logisch.

Stel je voor, je man komt vanavond thuis en zegt: ‘Hallo lieverd, dit is mijn nieuwe vriendin. Zij komt bij ons wonen. Ik hou heel veel van haar. Ik houd net zo veel van haar als van jou, en na een tijdje zul jij haar ook héél leuk vinden.’ Klinkt belachelijk, niet? Dit is precies wat een peuter doormaakt als er ineens nog een baby in huis is. De enige manier om hier mee om te gaan, is door veel met je peuter te praten, ook als het een driftbui heeft. Je zou méér moeten praten, niet minder.

Haha, zo kan je natuurlijk óók met een woedeaanval omgaan: lipsync van woede aanval peuter, veel leuker wordt het niet

huffington post